به انگیزه‌ی این عادت زیبا و پسندیده‌ی ما ایرانی‌ها، می‌خواهم این سوال را مطرح کنم که آیا ما پزشکان هم لازم است قبل از آغاز سال جدید خودمان را خانه‌تکانی کنیم؟
اگر پاسخ شما مثبت است؛ بیائید در پایان هر‌سال خودرا «نقد» کنیم چرا که این بهترین راه خانه‌تکانی روحی است و از خود بپرسیم در سالی که گذشت:
ـ آیا با بیماران برخورد خوب و مناسب داشته‌ایم؟ آیا لبخندی نثارشان نموده‌ایم؟ آیابه حرف‌‌های آنها با جان و دل گوش فرا‌داده‌ایم؟
ـ آیا با فرصت کافی آنها را معاینه‌ی کامل نموده‌ایم؟
ـ آیا از نوشتن آزمایش‌های غیرلازم و تصویر‌برداری‌های غیرضرور اجتناب کرده‌ایم؟
ـ آیا بیماران را بی‌دلیل روانه‌ی مشاوره‌ها نکرده‌ایم؟
ـ آیا بدون اندیکاسیون عمل جراحی انجام نداده‌ایم؟
ـ آیا پشت سر همکاران بد‌گوئی نکرده‌ایم؟ و کارهای آنان را به سخره نگرفته‌ایم؟
ـ آیا در تمام مراحل درمانی بیمارمان را تعقیب کرده‌ایم؟ یااینکه او را در میانه‌ی راه به‌امان‌خدا سپرده‌ایم؟
ـ آیا غیر‌از مسائل پزشکی، به اطرافیان‌مان توجه داشته‌ایم؟
ـ آیا سَری به استادان قدیمی و خانه‌نشین خود زده‌ایم؟
ـ آیا به ملاقات همکاران بیمار از پزشک و پرستار و... رفته‌ایم؟
ـ آیا به دیدار مادر و پدر پیر و چشم به‌راهمان رفته‌ایم؟
ـ آیا از اینکه فرصت نداشتیم به همسر و فرزندان‌مان کمک کنیم و درد‌دل‌های آنها را بشنویم؛ از‌آنها پوزش خواسته‌ایم؟
ـ آیا از برادر و خواهر و بستگان و همسایه‌ها یادی کرده‌ایم؟
ـ به چند‌نفر کمک و چند خاطر را شاد نموده‌ایم؟
ـ آیا به اشتباهات خود اعتراف کرده‌ایم؟
... باز هم می‌شود گفت و نوشت و سوال کرد ولی می‌دانم شما وقت ندارید و باید سریعاً این مقاله را تمام کنید و سراغ بیمارانی که منتظر شما هستند بروید... و می‌دانم که در ذهنتان از من پرسیده‌اید آیا خودت همه‌ی این کارها را کرده‌ای؟
ـ منصفانه می‌گویم: نه...
من با ارزیابی هریک از نکات فوق، به‌خودم نمره دادم اما متأسفانه معدل قبولی نیاوردم...شما چطور؟
سال‌نو مبارک.
ثبت نظر