بعضی ناخنک‌ها دید را کم‌نموده و حرکات چشم را نیز محدود می‌نمایند.
بهترین روش، جراحی و برداشتن آن و پیوند ملتحمه‌ی خود بیمار و یا پیوند از ملتحمه‌ی یک چشم دیگر است. استفاده از آمنیوتیک مامبران توصیه نمی‌شود، زیرا عود بیماری را کم نمی‌کند ولی در مواردی که بیمار دچار گلوکوم بوده و احتمال جراحی (Filtration) می‌رود، بهتر است از ملتحمه استفاده نگردد که در نتیجه ناچاریم از آمنیوتیک مامبران استفاده نماییم.
فیبرین Adhesive Tissue نیز توصیه نمی‌شود و ۱۰,۰ وایکریل برای بخیه توصیه‌می‌گردد. میتومایسین، در موارد عود بیماری با احتیاط ۰/۰۲درصد به‌مدت یک‌دقیقه و دور از ناحیه‌ی لمب که به بن‌یاخته‌ها آسیب نرساند، در زیر ملتحمه استفاده می‌شود.
باید مواظب عوارض آن بخصوص Scleral Melting بود (زیرا از فیبروز و التیام زخم جلوگیری می‌کند). برای جلوگیری از عود بیماری کنترل التهاب متعاقب عمل در چشم، مصرف کورتیزون و سیکلوسپورین‌و داروهای ضد‌التهاب تا یکی دو ماه بعد‌از عمل توصیه می‌شود. حتی تزریق زیر ملتحمه‌ی کورتیزون همراه با آنتی‌بیوتیک در روزهای متعاقب عمل که التهابات شدید است نیز توصیه‌می‌گردد.
ثبت نظر