آزمایشهای بالینی که روی۳۰۰ بیمار صورت گرفته، نشانداد که داروی Ranibizumab (لوسنتیس) در درمان رتینوپاتی دیابتی رگزا (Proliferative Diabetic Retinopathy:PDR) مؤثر است. این بیماری نوعی اختلال دیابتی است که آسیبهای شدیدی را به چشم وارد میکند. این آزمایش، تزریق لوسنتیس را با نوعی از درمان لیزری موسوم به انعقادنوری تمام شبکیه (Panretinal Photocoagulation)، (که از اواسط دههی ۱۹۷۰ استاندارد طلایی درمان PDR است) مقایسهکرده و با اینکه درمان لیزری دید مرکزی را حفظ میکند، اما میتواند به دید جانبی و دید در شب آسیب رساند. بیمارانیکه با لوسنتیس تحتدرمان قرارگرفتهاند اندکی دید مرکزی بهتری داشته و دید جانبی خود را کمتر ازدست دادهاند و خطر جراحی کمتری نسبت به افرادی که تحتدرمان لیزری قرارگرفته بودند، داشتند.
رتینوپاتی دیابتی به رگهای خونی در شبکیهی حساس به نور در پشت چشم آسیب میزند. رگهای خونی با تشدید بیماری ممکناست متورمشده و توانایی عملکرد مناسب را ازدست بدهند. رتینوپاتی دیابتی زمانی با رگزایی همراه میشود که کمبود جریان خون در شبکیه، تولید پروتئینی موسوم به؛ «عامل رشد اندوتلیال عروقی»(VEGF) را بالاببرد. این عامل میتواند سبب رشد رگهای خونی جدید و غیرطبیعی شود. رگهای جدیدی که مستعدّ خونروی در داخل چشم هستند.گاهی برای برطرفکردن خونروی نیاز به جراحی وجود دارد که تخلیهی زجاجیه (ویترکتومی) نامیدهمیشود. همچنین رگهای خونی غیرطبیعی میتوانند سبب ایجاد اسکار و جدایی شبکیه (Retinal Detachment) شوند. اگر PDR درمان نشود، خطر ازدستدادن بینایی افزایش مییابد و لوسنتیس ازجمله داروهایی است که اثر VEGF را ازبینمیبرد. حدود ۷/۷میلیونتَن درآمریکا، رتینوپاتی دیابتی دارند که دلیل اصلی نابینایی آمریکاییها در سنین کار است. بیماری حدود ۱/۵درصد از این افراد بهسمت PDR پیشرفت میکند.
لوسنتیـس بـــهطــورمعمول در درمان ادم مــاکولای دیابتی (Diabetic Macular Edema:DME) نیزتجویزمیشود. بیمارانیکه تحتدرمان لیزری قرارمیگیرند، عمدهی دید جانبی خود را ازدست داده و ممکناست با عارضهی دید تونلی (Tunnel Vision) مواجه شوند و حتی در مواردی نیز کار به تخلیهی زجاجیه بکشد. استفاده از درمان آنتیVEGF بهجای لیزر در DPR و DME میتواند از بروز این نشانهها جلوگیری کند.
بهطورکلی اثربخشی دارو در بیماران مبتلا به DME و PDR، آشکار است و استفاده از آن همزمان به درمان این دو بیماری کمککرده و درمانی مناسب است. لوسنتیس (Lucentis) را باید بهعنوان درمانی موفق برای بیماران PDR، بخصوص درافرادیکه نیاز به آنتیVEGF برای درمانDME دارند درنظرگرفت.
همچنین نتایج بررسیها نشانمیدهند که لوسنتیس میتواند به پیشگیری DME نیز کمککند. درمیان کسانیکه در آغاز بررسی فاقدDME بودند، تنها ۹درصد از چشمهایی که تحتدرمان لوسنتیس قرارگرفتند بهسمت DME پیشرفتکردند اما درگروه تحت درمان لیزری، این میزان 28درصد بود. دانشمنـدان نتایج حاصل از DCDR.net را پیگیری خواهندکرد تا بیماران را بهمدت ۵سال پایش نمایند.
پژوهش بالینی جداگانهای در دست اقدام است تا این موضوع را بررسی نماید که آیا تزریق آنتیVEGF در مراحل اولیهی بیماریهای چشمی دیابتی میتواند در جلوگیری کامل از پیشرفت DME و PDR تهدیدکنندهی بینایی نقش داشته باشد یا خیر؟
این آزمایش پژوهشی مهم است که میتواند واقعاً بنیان درمان PDR را تغییردهد. لیزر هنوز در درمانPDR در بعضی از بیماران نقش دارد، اما درمان با آنتیVEGF ابزار دیگری را برای داشتن بینایی بهتر در بیماران دیابتی دراختیار پزشک قراردادهاست.
ثبت نظر