محققان اخیراً ارتباط میان توانایی‌های کودکان در حرکات متداول نظیر پرش، دویدن و راه‌رفتن در ۱۸ماهگی و استخوان‌های قوی‌تر در نوجوانی را به‌اثبات رسانده‌اند؛ به‌این‌معنا که کودکانی که زودتر شروع به راه‌رفتن و پریدن‌می‌کنند، در‌آینده استخوان‌های قوی‌تری خواهند داشت.تصور‌می‌شود که این حرکات در کودکان نوپا تنشی را بر استخوان‌ها وارد‌می‌کنند و سبب‌می‌شوند که استخوان‌ها با ضخیم و عریض‌تر‌شدن واکنش نشان‌دهند،و بدین وسیله آنها را از کودکانی که به اندازه‌ی آنها تحرک ندارند، قوی‌تر می‌سازد. یافته‌های این بررسی نیز به تشخیص این مطلب کمک می‌کند که چه کسی بیشتر در‌معرض خطر پوکی و شکستگی استخوان در زندگی آتی خود قرار دارد. محققان معتقد هستند که این نتایج را می‌توان به این که کودکان با تحرک مناسب در اوایل زندگی، با‌گذشت عمر همچنان به لحاظ فیزیکی فعال‌تر هستند نیز نسبت داد. این کودکان ماهیچه‌های بزرگ‌تری داشتند که تحقیقات پیشین توسط محققان نشان‌داده که با فعالیت فیزیکی آنها بیشتر مرتبط است. در بررسی حاضر، محققان اثبات‌کردند که در حدود نیمی‌از تفاوت‌ها در مقاومت استخوان در سن ۱۷سالگی مرتبط با حرکت را می‌توان توسط اختلاف اندازه‌ی ماهیچه‌ای شرح‌داد.
ماهیچه‌های قدرتمند می‌توانند به‌عنوان «نشانگر» این مطلب عمل‌کنند. فعال‌تر‌بودن به کودک ماهیچه‌های قدرتمندتری می‌بخشد که در‌آن‌صورت به‌هنگام راه‌رفتن، دویدن یا پریدن، می‌توانند نیروهای بیشتری را به استخوان‌ها وارد نمایند و همین که سن بالا‌می‌رود، به تقویت استخوان‌ها کمک‌کنند.
با کمک به متخصصان در پیش‌بینی و شناسایی افرادی که در‌معرض خطر پوکی و شکستگی استخوان بالایی هستند و بنابراین با کمک به آنها برای یافتن تدبیر در مورد رویکردهای تحمل بیماری و جلوگیری از آن، این نتایج پیامدهایی برای زندگی آتی دارند. برای مثال، حتی توسط تمرینات ساده‌ی راه‌رفتن با هدایت والدین در خانه، حصول این مهارت‌های حرکتی در سنین پایین را می‌توان به‌سادگی بهبود بخشید.
محققان داده‌های حاصل از تعدادی از کودکان دهه‌ی۹۰ را مورد ارزیابی قرار‌دادند. این بررسی طول زندگی این افراد را مورد ارزیابی قرار‌داده و سلامت و تندرستی ۱۴/۵۰۰ تَن را از زمان تولدشان در اوایل دهه‌ی ۱۹۹۰ پیگیری می‌کرده است. در ۱۸ماهگی حرکت ارزیابی شد و اندازه، شکل و چگالی معدنی استخوان درشت‌نی و استخوان لگن خاصره در سن ۱۷سالگی برای مردان و زنان از‌طریق جذب سنجی اشعه‌ی‌ایکس و توموگرافی محاسبه‌شده‌ی پیرامونی اندازه‌گیری شد.
این تأثیر در مردان قابل‌توجه‌تر از زنان بود که نشان‌می‌دهد داشتن تحرک اولیه‌ی بیشتر، نقش کمتری در مقاومت استخوان زنان ایفا می‌کند و نشان‌می‌دهد که اثرات تمرین و فعالیت فیزیکی روی استخوان در مردان از زنان بیشتر است.
بررسی‌های پیشین نیز که در مجله‌یBone منتشر شده است، نشان‌داد نوزادانی که زودتر شروع به راه‌رفتن کرده بودند، در‌مقایسه با کودکان نوپایی که در سن 15ماهگی همچنان می‌‌خزیدند، توانستند تا۴۰ درصد جرم استخوانی (Bone mass) بالاتری در درشت‌نی خود داشته باشند.
ثبت نظر