یک تست خونی جدید می‌تواند پیش‌بینی کند که آیا مردان با سرطان پیشرفته پروستات، به درمان‌های هدفمند جدید پاسخ خواهند داد یا خیر؟
پژوهشگران موفق به شناساییDNA تومور در خون بیماران گشته و توانستند سرطان‌های با نسخه‌های متعدد ژن گیرنده آندروژنی(Androgen Receptor gene) که بسیاری‌از سرطان‌های پروستات برای رشد خود به آن وابسته می‌باشند را جدا‌کنند.
بیماران با نسخه‌های متعدد(Multiple copies) ژنی این گیرنده، بسیار کمتر‌از انواع دیگر سرطان‌پروستات به درمان‌های هدفمند شامل ابیراترون(Abiraterone) و انزالوتاماید(Enzalutamide) که در‌حال‌حاضر از درمان‌های استاندارد سرطان‌پروستات پیشرفته هستند، پاسخ‌می‌دهند.
پزشکان می‌توانند برای این افراد از درمان‌های جایگزین استفاده‌کرده و روش درمانی استاندارد را که بعید است به آن پاسخ دهند، به‌عنوان درمان احتیاطی درنظر بگیرند.
این تست باید در آزمون‌های بالینی بیشتری مورد‌ارزیابی قرار‌گیرد و هزینه آن کمتر‌از ۵۰ پوند است و می‌تواند در کلینیک، جهت شخصی‌کردن درمان برای هربیمار مورد استفاده قرار‌گیرد (Personalized treatment).
یک گروه پژوهشی در مؤسسه تحقیقات سرطان در لندن و The Royal Marsden NHS Foundation به‌همراه همکاران خود در اروپا، نمونه‌های خونی ۲۶۵بیمار مبتلا به سرطان پیشرفته پروستات که تحت‌درمان با ابیراترون یا انزالوتاماید بودند را قبل و بعد‌از شیمی‌درمانی با دستاکسل (Docetaxel)، آنالیز‌کردند. پژوهشگران در سه آزمون بالینی مختلف از بیماران نمونه گرفتند. قبل‌از دریافت ابیراترون یا انزالوتاماید و سپس بعد‌از اینکه بیماری آنها شروع به پیشرفت‌کرد.
در آزمون اولیه از ۱۷۱بیمار (بیمارانی که در تست خونی آنها نسخه‌های متعدد ژنی نسخه ساخت گیرنده آندروژنی را حمل‌می‌کند) شناسایی شدند که نسبت‌به بیمارانی‌که این نسخه‌ها را نداشتند ۴برابر بیشتر احتمال مرگ در‌طول کارآزمایی را داشتند. بررسی شامل هر‌دو‌گروه بیمارانی‌که در‌گذشته شیمی‌درمانی دریافت‌کرده بودند و آنهایی که دریافت‌نکرده بودند می‌شد.
در‌گروه دوم تأیید‌شد که از ۹۴بیمار، آنهایی که نسخه‌های متعدد ژن فوق را داشتند نسبت‌به بیمارانی‌که ۱یا۲ نسخه از ژن گیرنده را داشتند، ۸برابر پاسخ کوتاه‌تری به درمان نشان‌دادند.
گیرنده آندروژنی به‌عنوان عاملی شناخته‌شده است که نقش مهمی در کمک به مقاوم‌شدن سرطان‌های‌پروستات به درمان استاندارد شامل ابیراترون و انزالوتاماید بازی می‌کند. در‌این بیماران مقاومت به درمان سنتی مهار هورمونی وجود دارد و سرطان به اطراف بدن پخش می‌شود.
ابیراترون و انزالوتاماید درمان‌هایی عالی برای درمان سرطان پروستات پیشرفته هستند و بعضی از بیماران این داروها را می‌توانند برای سالیان طولانی استفاده‌کنند بدون اینکه برگشت بیماری در آنها دیده‌شود. اما در بعضی دیگر‌از بیماران این داروها به‌خوبی عمل ننموده و بیماری به‌سرعت باز‌می‌گردد.
به‌طور مرسوم تاکنون تست تأیید‌شده‌ای برای کمک به پزشکان که آیا این داروها بهترین درمان برای بیماران آنها هستند وجود نداشته است. پژوهشگران یک تست مؤثر به‌وجود‌آورده‌اند که می‌تواند در کلینیک به‌کار برده شود و پیش‌بینی می‌کند که کدام بیماران با احتمال بیشتری به درمان با ابیراترون و انزالوتاماید پاسخ‌می‌دهند و کدام بیماران ممکن‌است نیاز به درمان‌های جایگزین داشته باشند.
این تست کمتر‌از ۵۰ پوند هزینه دارد، نتایج خیلی سریع آماده شده و می‌تواند در آزمایشگاه‌های بیمارستانی در‌سراسر سیستم بهداشتی انگلستان (NHS) اجرا گردد. در‌حال‌حاضر گروه پژوهشی دست‌اندرکار ارزیابی این تست در آزمون‌های بالینی آینده‌نگر می‌باشند و امیدوارند که این تست بتواند قسمتی از درمان استاندارد بیماران شود.
یک بیمار با سرطان‌پروستات غیرقابل‌درمان زمانی برای تلف‌کردن با داروهایی که بر او تأثیر ندارند، ندارد. برای توقف کشنده بودن سرطان‌پروستات، ما نیاز‌داریم تا از یک الگوی واحد برای درمان دور‌شویم و این تست می‌تواند یک گام قابل‌توجه باشد.
تست‌های درحال‌پیشرفت به پزشکان کمک‌می‌کند تا پیش‌بینی کنند که چقدر احتمال دارد تا یک درمان اثر‌کند. در‌این‌صورت از عوارض‌جانبی غیرضروری یک پروسه درمانی که بعید است بیمار از آن سود ببرد جلوگیری‌می‌شود.
اگر در‌آینده بررسی‌ها قابل‌‌اعتماد‌بودن این تست را تأیید‌کنند، این تست به پزشکان کمک خواهد‌کرد تا گزینه‌های بهتری برای بیماران با سرطان‌پروستات که پاسخ به درمان استاندارد در آنها بعید است داشته باشند.
بزرگترین سدی که در درمان سرطان با آن مواجه هستیم، مقاومت دارویی است. ما نیاز داریم تا بتوانیم بیماری یک فرد را به‌صورت انفرادی بررسی‌کنیم تا بدانیم کدام درمان بهترین شانس موفقیت را دارد و کدام درمان احتمال تأثیرش بعید است.
تستی که این پژوهشگران در‌حال تحقیق روی آن هستند، دقیقاً همان چیزی است که ما نیاز‌داریم تا برای تک‌تک بیماران درمان مناسب خود آنها را انجام‌دهیم و بتوانیم به بیماران خود، درمانی‌که بیشترین احتمال را دارد تا به آن جواب دهند را ارائه‌دهیم. این یک قدم مهم به‌سمت شخصی‌کردن (Personalization) بیشتر درمان سرطان است.
Ref: Annals of oncology Journal, 2017
ثبت نظر