دیابت یک بیماری متابولیک است که با هیپرگلیسمی مزمن و اختلال در متابولیسم کربوهیدرات و لیپید و پروتئین مشخص می‌شود. دیابت شایع‌ترین عارضه طبی در بارداری است و یک حالت عدم تحمل کربوهیدرات‌هاست که به درجات مختلف وجود دارد و اولین بار طی حاملگی تشخیص داده می‌شود.این اختلال در اثر حاملگی القا می‌شود و عامل احتمالی آن تشدید تغییرات فیزیولوزیک در متابولیسم گلوکز است.
شواهد موجود حاکی از آن است که متابولیسم ویتامینD با ابتلا به دیابت یا تشدید آن در ارتباط است. از آنجا که در‌این‌زمینه در زنان باردار مطالعه جامعی انجام نشده است، هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط کمبود ویتامینD و ابتلا به دیابت بارداری می‌باشد. در نهایت به‌نظر می‌رسد کمبود ویتامینD به‌ویژه در مقادیر شدید کمبود این ویتامین در دیابت بارداری شایعتر از بارداری‌های سالم است. بنابراین تامین کافی ویتامینD ممکن است در کنترل قند خون در زنان باردار موثر باشد.
استفاده از مکمل روی در دیابت حاملگی باعث کاهش نیاز به انسولین و کاهش بروز ماکروزومی و عوارض متعاقب آن مانند سزارین و یا دیستوسی زایمانی می‌شود.ترکیب برنامه‌ی غذایی اثر مهمی بر فعالیت انسولین در‌طی بارداری دارد. با این حال بیشتر مطالعات به نقش هر‌یک از مواد‌مغذی در دیابت بارداری پرداخته‌اند. در‌این مطالعه ارتباط مثبت الگوی غذایی غربی با افزایش خطر دیابت بارداری مشاهده شد. به‌نظر‌می‌رسد با تغییر در الگوهای غذایی بتوان خطر دیابت بارداری را به‌ویژه در زنانی که الگوی غذایی غربی مصرف می‌کنند، کاهش داد. وجود هموگلوبینAIC بالا می‌تواند یک عامل پیشگویی‌کننده برای ابتلا به دیابت بارداری باشد. به‌نظر می‌رسد اگر غربالگری انتخابی برای دیابت بارداری مد‌‌نظر باشد، این سابقه که به آسانی و با هزینه‌ی کم قابل شناسایی است، می‌تواند در تصمیم‌گیری برای انجام آزمایش‌های قند‌خون دوره‌ای مورد استفاده قرار گیرد.
ثبت نظر