با‌توجه به بررسی‌های صورت‌گرفته و منتشر‌شده در JAMA Internal Medicine، نرخ ابتلا به ویروس نقص ایمنی‌بدن (HIV) با وجود نرخ بالای شیوع عفونت‌های مقاربتی(STIs)، بسیار کم است. تدوین این مقاله به استناد پژوهشی انجام شده‌است که تأثیر رویکردهای پیشگیرانه‌ی داروهای ضد‌ویروسی بر جلوگیری از شیوع ایدز را در مراکز درمانی واقع در 3منطقه‌ی شهری پرجمعیت که نرخ شیوع ایدز در آنها بسیار بالا بوده، بررسی کرده است.
مراکز درمانی که به درمان عفونت‌های مقاربتی همت می‌گمارند و مراکز درمانی محلی که به درمان این بیماری‌ها در مـردان همجنس‌گرا (MSM) می‌پــردازند، مکان‌های منـاسبی برای انـجام روش‌های پیشگیرانه‌ی قبل از مواجهه (PrEP:Pre Exposure Prophylaxis) با ویروسHIV به‌شمار‌می‌آیند.
مردانی که با مردان دیگر ارتباط جنسی دارند، بیش از دو سوم جمعیت افراد جدید مبتلا به ایدز را در آمریکا تشکیل می‌دهند. با وجود اینکه کارآزمایی‌های بالینی که تا پیش‌از این به‌طور‌تصادفی دراین‌خصوص انجام‌شده حاکی‌از اثربخشی PrEP در پیشگیری از ابتلا به ایدز بوده، اطلاعات کمی درمورد پایبندی به رژیم‌های مرتبط با PrEP و رفتارهای جنسی و اثربخشی کلی این روش ارائه شده‌است.
محققان اقدام به انجام پروژه‌ای کردند که پایبندی به PrEP، رفتارهای‌جنسی و نرخ وقوع عفونت‌های جنسی و ایدز را در میان مردان و زنان همجنس‌گرا در سانفرانسیسکو، میامی و واشنگتن ارزیابی می‌کرد.
جمعیت مورد بررسی از ۲کلینیکSTI (مختص درمان عفونت‌های مقاربتی) در سانفرانسیسکو و میامی و یک مرکز درمانی محلی در واشنگتن انتخاب‌شده و از اکتبر سال2012 تا ژانویه2014 مورد‌بررسی قرارگرفتند. بررسی نهایی نیز در فوریه‌ی سال2015 روی آنان انجام شد. لازم به‌ذکر است که PrPE در ۴۸هفته دوره‌ی درمان، رایگان و شامل تجـویز تنوفوویر دیسوپروکسیل فومارات (Tenofovir Disoproxil Fumarate) (ویریاد) و امتریسیتابین (Emtricitabine) به بیماران بود. بیماران مذکور همچنین تحت تست HIV، مشاوره و پایش (Monitoring) بالینی قرارگرفتند. رفتارهای جنسی آنها نیز از‌طریق پرسشنامه ارزیابی شد.
در کل، ۵۵۷ بیمار در PrEP اولیه مشارکت کردند که ۴۳۷ تَن از آنها (۷۸/۵درصد) درطول ۴۸هفته در پروژه باقی‌ماندند. از ۲۹۴بیماری که سطح داروی تنوفوویر‌دی‌فسفات در خون آنها اندازه‌گیری شد، ۸۰ تا ۸۵/۶ درصد دارای سطح قابل‌قبول و محافظ بودند. آن دسته از مشارکت‌کنندگان که دورگه‌ی آفریقایی ـ آمریکایی و آن دسته که از مرکز درمانی میامی بودند، کمترین سطح محافظت دارو را تجربه کردند. مشارکت‌کنندگانی که وضعیت مسکن ثابت و آن‌دسته که حداقل ۲ آمیزش جنسی مقعدی بدون کاندوم با شریک جنسی خود در ۳ماه اخیر داشتند، بیشترین میزان سطح محافظت (Protective Levels) را دارا بودند. تعداد متوسط شرکای جنسی مقعدی در طول بررسی از ۱۰/۹در ابتدای هفته‌ی اول به۹/۳ در انتهای هفته‌ی ۴۸ رسید و این درحالی بود که نسبت افرادی که درطول دوره‌ی درمانPrEP اقدام به آمیزش مقعدی بدون کاندوم کرده‌بودند، در سطح ۶۵/۵درصد باقی‌ماند.
به‌طور‌کلی مشخص‌شد که گرچه میزان عفونت‌های مقاربتی (STIs) بسیار بالا بود (۹۰تَن به‌ازای هر۱۰۰ فرد/سال) اما درطول زمان افزایش نیافت. داده‌ها همچنین نشان‌داد که میزان ابتلا به ایدز به‌ازای هر۱۰۰تَن/سال، ۰/۴۳ بوده که مربوط به ۲تَن از افراد بوده است. اولین مورد عفونت درحدود ۱۹هفته پس‌از شروع بررسی و دومین مورد آن پس‌از گذشت ۴هفته از پایان فاز اول بررسی (پایان هفته۴۸) شناسایی شدند که مورد دوم زمانی بود که بیماران دیگر تحت دارودرمانی نبودند. محققان همچنین توضیح دادند که هر۲بیمار مبتلا شده، مقدار تنوفوویر دی‌فسفات کمتری مصرف کرده بودند (کمتراز ۲دوز در‌هفته). محدودیت‌های بررسی مذکور که توسط محققان آن برشمرده شده، شامل ۲مورد بوده است:
• نتایج بررسی نمی‌تواند به تمام جمعیت مردان همجنس‌گرا تعمیم‌داده شود چرا‌که بیشتر افراد مورد بررسی را مردان نژاد آفریقایی ـ آمریکایی و زنان همجنس‌گرا تشکیل‌می‌دادند.
• هزینه‌های بالای درمان و فقدان پوشش بیمه‌ای آن باعث شد تا عده‌ای نتوانند به‌صورت آزاد تحت درمان PrEP قرار‌گیرند.
ثبت نظر