سیاتیک تحت حاد وتزریق

روش‌های درمانی رادیکولوپاتی لومبوساکرالlumbosacral radiculopathy زیر حد مطلوب است وداده‌های موجود جهت حمایت ازاین مسأله، با استفاده از شایع‌ترین مداخله‌های تهاجمی یعنی تزریق اپیدورال استروئید نتایج متناقض داشته است.
 طی یک بررسی که درایالات متحده به صورت دوسوناآگاه انجام شد، 84 نفر دچار رادیکولوپاتی لومبوساکرال که به درمان کنسرواتیو جواب نداده بودند ودارای سند ناهنجاری‌های منطبق بابیماری‌ درتصویرسازی تشدید مغناطیسی بودندبه صورت غیرانتخابی، به فاصله‌ی2 هفته ازیکدیگر، 2 تزریق اپیدورال 60میلی‌گرم متیل پردنیزولون methyl prednisolone، 4 میلی‌گرم اتانرسپت etanercept  یا محلول نمکی دریافت داشتند.
 اتانرسپت ازاین جهت مورد بررسی قرارگرفته بود که طبق مدارک تجربی موجود حدس زده می‌شد مهارکننده‌های سیتوکائین cytokine inhibitor ممکن است دارای آثار مناسب بر ریشه‌ی عصب ضایعه دیده باشد.
 درتمامی بیماران ازبوپی واکائین bupi vacaine نیز استفاده شد.
 پیامد اولیه، عبارت از درد پا بودکه براساس مقیاس امتیاز صفر تا10درجه‌بندی می‌شد.
 بعد ازیک ماه، متوسط امتیاز درد در گروه استروئید اپیدورال (۳/۶ـ امتیاز) بیش از گروه اتانرسپت (۳/۰ـ امتیاز) یا گروه سالین (۲/۵ـ امتیاز )سقوط کرد، ولی نتیجه‌ی مقایسه‌ی بین گروه‌ها به ارزش آماری نرسید.
 بعد از 3 ماه، 50٪ گروه استروئید، 42٪ گروه اتانرسپت و 43٪ گروه سالین پیامدهای مثبت (بیش از 50٪ کاهش درد وعدم نیاز به مداخله‌ی بعدی) گزارش کردند.

Ann Intern Med 2012 Apr 17;156:551

نتایج این کارآزمایی منافع چشمگیری ازتزریق اپیدورال استروئیدها یا اتانرسپت نسبت به تزریق محلول نمکی نشان نمی‌دهد.
با وجودی که تعداد اندک افراد شرکت داده شده در عدم به دست آمدن ارزش آماری بعد ازیک ماه موثر بوده است ولی مشخص شد که هیچ یک از دو گروه تزریق بعد از 3 ماه برتر ازتزریق سالین نرمال نبوده است.
 این یافته‌ها‌ ازتدبیر کنسرواتیو سیاتیک درمراحل اولیه حمایت می‌کند.