درارزیابی مردانی که مشکوک به هیپوگنادیسم hypogonadism هستند، بعضی کلینیسین‌ها با دستور آزمایش میزان تستوسترون تام total testosterone (باکوته نوشت T) کار را آغاز می‌کنند .
عده‌یی دیگر کار ارزیابی را با میزانT آزاد یا در دسترس زیستی شروع می‌کنند که بنا به فرض هیپوگنادیسم بیوشیمیایی را با صحت بیشتر مشخص می‌کند .
عوامل بسیاری از جمله چاقی، داروها، بیماری‌های همبود، تغییر‌پذیری سنجش و زمان روز بر میزانT تام تأثیر می‌گذارد .
طی یک بررسی، پژوهشگران سازمان کهنه سربازان، داده‌های حاصل از3700 مردی را آنالیز کرده‌اند (سن متوسط60 سال، قریب نیمی چاق) که ارزیابی هیپوگنادیسم در آنها شامل اندازهگیری T تام و محاسبه‌ی تراز T آزاد بوده است .
حدود15٪ دارای تراز T آزاد پائین (کمتر از 34 پیکوگرم درمیلی لیتر) بودند و به این ترتیب دچار هیپوگنادیسم بیوشیمیایی تلقی شدند .
یافته‌های مربوط به حساسیت واختصاصی بودن T تام به عنوان شاخص هیپوگنادیسم بیوشیمیایی به قرار زیر بود :
• با درنظرگرفتن 280 نانوگرم دردسی لیتر (حد پائینی طبیعی آزمایشگاه) برای T تام در91٪ حساس و در74٪ اختصاصی بود و به بیان دیگر، 91٪ مردانی که دچار هیپوگنادیسم بیوشیمیایی بودند دارای تراز T تام کمتر از 280 نانوگرم دردسی لیتر بودند ولی 26٪ مردان (100٪ منهای اختصاصی بودن 74٪) که بدون هیپوگنادیسم بیوشیمیایی بودند نیز دارای تراز T تام کمتر از280 نانوگرم دردسی لیتر بوده و به این جهت نتایج مثبت کاذب داشتند .
• با درنظر گرفتن 150 نانوگرم در دسی‌لیتر برای T تام سبب کاهش حساسیت تا 59٪ می‌شد (و بسیاری از موارد هیپوگنادیسم ازدست می‌رفت) ولی میزان اختصاصی بودن تا99٪ افزایش می‌یافت (وحالت مثبت کاذب شایع‌نبود).
• درمجموع، با درنظرگرفتن T تام350 نانوگرم دردسی‌لیتر، میزان حساسیت تا 97٪ بهبود می‌یافت ولی میزان اختصاصی بودن به 53٪ کاسته می‌شد .
J Urol 2012 Apr;187:1369
این بررسی نشانه‌یی تقریبی از محدودیت‌های اندازهگیریT تام را در تشخیص هیپوگنادیسم نشان می‌دهد .
با میزان کمتر از150 نانوگرم در دسی‌لیتر یا بیشتر از350 نانوگرم در دسی‌لیتر می‌توان به صورتی کاملاً صحیح هیپوگنادیسم بیوشیمیایی را شناسایی نمود یا رد کرد .
هنگامی که تراز تستوسترون میان این دو آستانه قرار می‌گیرد، کلینیسین باید مسأله‌ی اندازهگیری T آزاد را درنظر آورد به خصوص وقتی که به شدت به هیپوگنادیسم بالینی مشکوک باشیم .
ثبت نظر