خطر خونروی در بیماران کلیوی تحت‌درمان با وارفارین

هنگامی‌که 4≤ PTINR باشد، در بیماران دارایGFR، کمتر‌از 45‌میلی‌لیتر بر دقیقه بر ۱/۷۳ متر‌مربع سطح‌بدن، خونروی‌های شدید بیشتر می‌شود.

براساس اطلاعات رسمی در مورد تجویز وارفارین، برای اختلال‌کار کلیه تنظیم دوز لازم(dosage adjustment) نمی‌باشد. با‌ این‌حال محققان نشان‌داده‌اند که بیماران تحت‌درمان با وارفارین که اختلال عملکرد کلیه‌ی قابل‌ملاحظه‌ای دارند، نیاز به دوزهای پایین‌تر وارفارین داشته و با احتمال بیشتریINRs خارج از محدوده‌ی درمانی دارند و همچنین در معرض خطر بالاتری برای خونروی شدید هستند. در‌حال‌حاضر محققان در‌حال ارزیابی تعامل بین INR فوق درمانی (4≤)، عملکرد کلیه (ارزیابی با استفاده از برآورد میزان eGFR «فیلتراسیون گلومرولی» ) و خطر خونروی در ۱۲۷۳‌‌‌بیمار مصرف‌کننده‌ی بلند‌مدت وارفارین هستند.

در‌طول مدت متوسط پیگیری که در حدود ۱/۵‌سال بود، تقریباً ۳۴۰۰۰ مورد تست PTINR انجام‌شد و ۱۳۷ تَن خونروی شدید را تجربه کردند. درمقایسه با بیماران دارای عملکرد کلیه‌ی طبیعی یا بیماران با بیماری کلیوی‌خفیف، افراد مبتلا به بیماری کلیه‌ی پیشرفته به احتمال بیشتری 4≤ PTINR دارند و به احتمال بیشتری در این بیماران خونروی شدید وقوع می‌یابد (به‌عنوان‌مثال ۶ مورد وقوع در هر ۱۰۰ انسان در سال در بیمارانی‌که eGFRs کمتر از ۶۰ میلی‌لیتر بر دقیقه بر ۱/۷۳‌متر‌مربع سطح بدن داشتند، در‌مقایسه با وقوع ۲۱ مورد در هر ۱۰۰ انسان در سال، در بیمارانی که دارای eGFRs کمتر از 30 میلی لیتر بر دقیقه بر ۱/۷۳‌متر‌مربع سطح‌بدن داشتند). با این‌حال ارتباط بین بیماری کلیه و خونروی شدید به PTINR در زمان خونروی بستگی دارد. هنگامی که PTINR کمتر‌از ۴ باشد، خطر خونروی شدید در میان تمام گروه‌های eGFR مشابه بود. در مقابل، زمانی‌که INR بیشتر یا مساوی ‌۴ باشد، خطر ابتلا به خونروی شدید در‌میان بیماران مبتلا به eGFRs کمتر از 45‌میلی‌لیتر بر دقیقه بر ۱/۷۳‌متر‌مربع سطح‌بدن نسبت به بیماران با eGFRs بیشتر یا مساوی 45‌میلی‌لیتر بر دقیقه بر ۱/۷۳‌متر‌مربع چند‌برابر بیشتر بود. در بیماران دارای eGFRs پایین‌تر، برگشت عمل ضد‌انعقاد دیر‌تر صورت گرفت.

NA et al.Am J Kidney dis May 2015