یکی از اصول اولیه‌ی جراحی، داشتن ناخن‌های کوتاه و تمیز و عدم استفاده از لاک ناخن در تیم‌جراحی و حتی بیمار می‌باشد. یادش بخیر در زمان رزیدنتی در بیمارستان جهانشاه هر وقت رزیدنتی با لاک مانده از مهمانی شب قبل وارد اتاق عمل می‌شد به دستور ناظمه‌ی اتاق عمل، درآستانه‌ی ورود یک پرستار با پنبه‌ی آغشته به لاک پاک‌کن شخصاً لاک‌های خانم دکتر خاطی را پاک می‌کرد و سپس به او اجازه‌ی حضور درجراحی فعال داده می‌شد، ولی امروزه در بیمارستان‌های سطح تهران شاهد جراحانی هستیم که بعد از اتمام عمل جراحی و درحال نوشتن شرح عمل، متوجه ناخن‌های کاشته شده‌ی بلند و لاک خورده می‌شویم. با حیرت به دستان خانم دکتر می‌نگریم ! این‌ها ناخن‌های مصنوعی هستند که توسط آرایشگران با چسب مخصوص روی ناخن‌های طبیعی چسبانده می‌شوند و با بلند شدن ناخن‌ها بلندتر شده و توسط مانیکوریست اصلاح می‌شوند. حتی اگر عمل‌جراحی لاپاروسکوپیک هم باشد. در اینجا یک اصل اولیه و مهم جراحی نادیده گرفته شده است. علاوه برایجاد آلودگی ، این ناخن‌های بلند و قاشقی در کار ظریف جراحی نیز اخلال ایجاد می‌کنند. نمی‌دانم این چنین جراحانی چه‌قدر دچار مشکل می‌شوند که صدالبته می‌شوند، ولی از منظر کلی اصلاً کار پسندیده‌ای نیست.
ثبت نظر