یک بررسی که سرطانپستان ارثی را با نوع تصادفی آن مقایسه میکند، نشانگر آن است که اگر خانمهای جوانی با پیشزمینهی خانوادگی به سرطانپستان مبتلا شوند، نباید نگران میزان موفقیت درمانی کمتر نسبت به خانمهایی که سابقهی خانوادگی بیماری را نداشتهاند، باشند.
بررسی که در British Journal of Surgery منتشرشد، نتایج امیدبخشی را ارائه میکند که بیماران جوانی با سابقهی خانوادگی مثبت که در کلینیکهای جراحی پستان حضور پیداکردهاند، میتوانند اطمینان حاصل کنند که این سابقه برای نتایج مربوط به درمان سرطان پستان یک عامل خطر مستقل قابل ملاحظه نیست.
این تیم، زنان را به مدت ۱۵ سال جهت ثبت مشخصات فردی، مشخصات تومور، درمان سرطان پستان، دورههای عاری از بیماری و سابقهی خانوادگی بیماری و یا سرطانتخمدان تحتنظر قراردادند.
برای آن دسته که سابقهی خانوادگی سرطانپستان داشتند، درمقایسه با کسانیکه هیچگونه سابقهای نداشتند، تفاوت قابلملاحظهای در نرخ عود سرطان پس از درمان دیده نشد.
در جمعبندی این ارزیابی که چرا زنان جوانی که در خانوادهی خود سابقهی سرطانپستان داشتهاند از این پس میتوانند نگرانی کمتری داشته باشند، این گونه بیان شدهکه:
موفقیت درمان برای سرطانپستان در بیماران جوان دارای سابقهی خانوادگی، همانند کسانی بود که هیچ سابقهای نداشتند.
بنابراین بیمارانی که در خانوادهی خود سابقهی سرطانپستان دارند، اطمینان حاصلکنندکهسابقهی خانوادگی آنها بهاینمعنی نیست که نتایج درمان آنها بدتر خواهد بود.
با تحلیل دادههای بهدستآمده از۲۸۵۰خانم، بررسی تحلیلی دادههای آنها ازمیان ۳۰۹۵ خانم وارد شده در پژوهش POSH، چه با یا بدون سابقهی خانوادگی سرطانپستان انجام شد. دوسوم از بیماران هیچگونه سابقهای را گزارش نکردند درحالیکه یکسوم از آنها سرطانپستان یا تخمدان را حداقل در خویشاوندان درجه یک یا دو خود گزارش نمودند.
اما مشخصات سرطانهای مختلف، شانس عاری ماندن از بیماری مشابه با نتایج مربوط به مشخصات سرطان، نشان دادند که احتمال ابتلا به تومورهایی با درجات بالا در زنانی با سابقهی خانوادگی از آنهایی که فاقد آن بودند بالاتر است (داشتن تومورهای درجهی ۳ تا۶۳درصد درمقابل ۵۸/۹درصد) و منفی بودن برای HER2 (رسپتور فاکتور رشد اپیدرمال انسانی) در تومورهای آنها نسبت به زنانی که سابقه نداشتند محتملتر بود (۲۸/۸ درصد درمقابل ۲۴/۷درصد).
عنصر توارث سرطان پستان در زنان با سابقهی خانوادگی، تاحدی پیچیده است (احتمالاً سابقهی سببشناسی ژنتیکی توسط طیف وسیعی از ژنها و حالتهای توارث مسئول آن است). اما آنها یک واقعیت ساده را در بازنگری شواهد پیشین مشاهده کردهند؛
تصور میشد که حدود ۲۵درصد از سرطانهایپستان در کشورهای توسعهیافته با عوامل توارثی مرتبط باشد و بروز آن نسبت به تومورهای پستان تصادفی در سنین پایینتری رخمیدهد. یافتههای این بررسی برای خانمهای جوان با سابقهی خانوادگی که به نتایج بالقوهی بیماری خود میاندیشند، شفافیتهایی را به همراهداشت.
از درصدهای زیر برای آنها و کسانی که در خویشاوندان نزدیکشان این بیماری تشخیصداده نشده، چشمانداز مشابهی بهدست میآید.
فاصلهی زمانـی تخـمینزده شده برای عاریبـودن از بیماری(Distent Disease Free Intervals (DDFIـ بهعنوان فاصلهی زمانی از هنگام تشخیص سرطانپستان مهاجم تا زمان عود یا مرگ از سرطانپستان ـ برای یک دورهی 5ساله اندازهگیریشد:
• ۷۴/۹ درصد برای گروهی که فاقد سابقهی خانوادگی بودند
• ۷۷/۴ درصد برای زنانی با سابقهی خانوادگی مثبت
نرخ DDFI هشت ساله نیز به ترتیب برابر با ۶۸/۷درصد و ۷۲ درصد بود.
محققان گزارشکردند این نرخها متناظر به این معنی است که در فاصلهی زمانی عاریبودن از بیماری برای بیمارانی که سابقهی خانوادگی دارند درمقابل کسانیکه این سابقه را ندارند، هیچ اختلاف معناداری وجود ندارد. هنگامیکه این زنان از روی وضعیت رسپتور استروژن (ER) به گروههای مختلف طبقهبندی شدند، این نتایج برای کل گروهها بههمین شکل باقیماند.
ثبت نظر