کیفیت زندگی پس‌از جراحی کرونر

این ارزیابی، آزمایش درمان جراحی نارسایی ایسکمیک قلب (STICH) می‌باشدکه آزمایشی تصادفی است و به ارزیابی و مقایسه‌ی مزایای عمل‌جراحی بای‌پس(CABG) درمقایسه با‌ درمان‌‌طبی(Medical Thrapy) مبتنی ‌بردستورالعمل(Guide line-based) در بیماران مبتلا به اختلال عملکرد شدید قلب به‌دلیل بیماری عروق کرونر(CAD) پرداخته است.

ارزیابی‌STICH تفاوت چشمگیری را ما بین درمان‌های‌ طبی به‌تنهایی و درمان طبی به‌همراه پیوند عروق کرونر (CABG) در مرگ و میر نشان داد. نقطه‌ی پایانی ثانویه‌ی مشخص در این بررسی، کیفیت زندگی‌(Quality Of  Life :QOL) بود. محققان کیفیت زندگی ۱۲۱۲ فرد ثبت‌نام شده در ارزیابی‌STICH را در زمان‌های ابتدا، ۲۴،۱۲،۴و۳۶ ماه بعداز گروه‌بندی تصادفی (Randomization) اندازه‌گیری کردند.

در شروع ارزیابی، نمره‌های کیفیت زندگی بین گروه‌های درمانی مشابه بود. اندازه‌گیری کیفیت زندگی در ۸۰ تا۸۹ درصد از شرکت‌کنندگان تا انتها انجام شد. هر‌دوگروه درمانی، بهبودی در کیفیت‌زندگی اختصاصی نارسایی قلبی را در‌طول 4‌ماه اولیه تجربه‌کردند. گروه CABG به‌طور قابل‌ملاحظه‌ای بیشتر‌از گروه درمان طبی در 4ماه اول درمان بهبود یافتند؛ تفاوتی که تا ۱۲ ماه افزایش‌یافت و تا ۲۴ ماه به‌طور چشمگیری باقی‌ماند. نتایج QOL براساس منطقه‌ی جغرافیایی و یا بر‌اساس نفع درمان CABG تغییری نداشت.

ارزیابی آزمایشSTICH نشان‌داد که CABG نسبت به‌درمان‌های پزشکی به‌تنهایی و تا ۳۶ماه در بیماران دچار اختلال ایسکمیک بطن‌چپ، بهبود کیفیت زندگی بالینی مهمی‌را فراهم می‌کند. با وجود اینکه در‌این آزمایش از QOL به‌عنوان یک نقطه‌ی پایانی استفاده شده‌بود، اهمیت آماری این نتایج باید بخشی از مباحث تصمیم‌گیری در بیماران مشابه بین عمل‌جراحی و درمان طبی برای بیماری عروق کرونر قلب باشد و در آزمایشSTICH،کیفیت زندگی‌(QOL) پس‌از CABG نسبت به درمان‌های‌ طبی به‌تنهایی، بهتر بود.