درمان خوراکیPE

 دربررسی پیشین، ریواروکسابان که مهار کننده‌ی خوراکی فاکتور Xa است همچون درمان استاندارد با انوکساپارین ـ وارفارین دربیماران مبتلا به ترومبوز ورید عمقی پروگزیمال مؤثر بوده است. اکنون، پژوهشگران با حمایت مالی صنعت یک کارآزمایی غیر  انتخابی مشابه با برچسب باز انجام داده‌اند که شامل قریب به 5000 بزرگسال مبتلا به آمبولی حاد علامتی ریه (PE) بودند. بیماران یا ازریواروکسابان خوراکی (15میلی‌گرم دوبار در روز به مدت3 هفته وبه دنبال آن 20 میلی‌گرم یک بار در روز) یا درمان استاندارد (تزریق زیرجلدی انوکساپارین و به دنبال آن وارفارین یا آسنوکومارول) استفاده کردند. مدت درمان 6،3 یا12 ماه برحسب ترجیح بیمار و درمان کننده بود. معیارهای حذف شامل کلیرانس کرآتینین کمتر از 30 میلی‌لیتر در دقیقه،بیماری کبدی قابل توجه بالینی، هیپرتانسیون شدید و نیاز به درمان ترومبولیتیک بود. با وجودی که کارآزمایی ازنوع برچسب باز بود ولی نقاط پایانی توسط کمیته‌یی مورد قضاوت قرارگرفته بود که نسبت به نوع درمان آگاه نبودند.
پیامدکارآمدی اولیه (ترومبوآمبولی علامتی مهلک یا غیر مهلک راجعه‌ی وریدی) در ۲/۱٪ بیماران ریواروکسابان و ۱/۸٪ بیماران تحت درمان متعارف به وجود آمدکه اختلافی چشمگیر نبود و با معیارهای ازپیش تعیین شده‌ی عدم برتری جور درمی‌آمد. به ترتیب در ۱۰/۳و ۱۱/۴٪ بیماران در گروه ریواروکسابان و درمان استاندارد، خونروی اساسی (یعنی، خونروی در محلی بحرانی که مستلزم انتقال خون باشد یا به مرگ منتهی شود) خونروی قابل توجه به وقوع پیوست که در گروه ریواروکسابان اندکی کمتر از گروه بیماران استاندارد بود(1/1 دربرابر2/2٪).

N Engl J Med 2012 Mar 26