پردنیزولون درهپاتیت الکلیک

ثابت شده است که پردنیزولون یا پنتوکسی‌فیلین (PTX) دربیماران مبتلا به هپاتیت شدید الکلی به بهبود پیامدها منتهی می‌شود. به نظرمی‌رسد پردنیزولون سبب وقفه‌ی سایتوکین‌های پیش التهابی می‌گردد و PTX ازخطر سندرم هپاتورنال می‌کاهد. اکنون محققان به ارزیابی این مسأله پرداخته‌اند که آیا تلفیق این دوعامل مؤثرتر از پردنیزولون تنها است.
طی یک بررسی دوسوناآگاه درچند مرکز دراروپا، پژوهشگران به صورت غیرانتخابی‌270 بیماری را که به مقدار زیاد الکل می‌نوشیدند و دچار هپاتیت شدید (امتیاز Maddrey بیش از 32) با تأییدبیوپسی بودند تحت درمان با پردنیزولون (روزانه‌40 میلی‌گرم) و PTX (400 میلی‌گرم 3 بار درروز) یا پردنیزولون با دارونما به مدت 28 روز قرار دادند.
بقای حیات 6 ماهه (پیامداولیه) میان گروه تلفیقی وگروه پردنیزولون (۶۹/۹ دربرابر ۶۹/۲٪) مشابه بود. عکس‌العمل 7 روزه‌ی درمانی با استفاده از امتیازLille مشابه بود. احتمال داشتن عکس‌العمل و میزان شیوع سندرم هپاتورنال نیز میان گروه‌ها مشابه بود (91٪ دربرابر۰/۰۷).