بیماری قلب و عروق درخلبانان(۲)

از این تعداد، 25‌خلبان امتیاز خطر 5‌ساله بیماری عروق کرونر10تا15٪ و 5‌خلبان امتیاز خطر 5‌ساله‌ی بیماری عروق‌کرونر 15تا20٪ داشتند. بررسی‌های قلبی‌‌عروقی در‌این خلبانان در زمان‌های مختلف بین سال‌های‌1992‌تا‌2011 انجام شده بود. محدوده‌ی سنی این خلبانان از 44‌تا‌64 سال بایک میانگین ‌(انحراف معیار)‌ ۵۵/۸ (۵/۴)سال و یک میانه (IQR)‌​​ از 57 (8)سال بود. همه‌ی مردان، بایک میانه (IQR) زمان پروازی از ۱۸/۰۵۰‌ساعت (5625) بودند.
عوامل خطرساز ارزیابی شده در ارزیابی خطر قلبی عروقی، شامل سن، سابقه‌ی سیگارکشیدن، وضعیت دیابت، سابقه‌ی فشارخون بالا، فشارخون سیستولی، فشارخون دیاستولی، سابقه‌ی چربی‌خون بالا، کلسترول‌HDL، تری‌گلیسرید و نسبت کلسترول تام به HDL. درمیان کسانی که با‌خطر 5 ساله از 10درصد یا بالاتر، نه (30٪) خلبانانی که NZGG دریافت‌کردند 5٪ عامل اضافی افزوده می‌شود، هشت خلبان یک سابقه‌ی خانوادگی از بیماری  زودرس ایسکمیک قلب و یک خلبان با دیابت نوع‌2 با HbA1c بیش‌از 8 درصد داشتند. علاوه بر‌این، دو‌خلبان به‌طور خودکار امتیاز خطر 5 ساله بیشتر از 15٪ امتیاز خطر به‌علت داشتن افزایش ایزوله عوامل خطر منفرد‌، یکی‌از خلبانان کلسترول تام بیش‌از 8‌ میلی‌مول داشت و یکی‌از خلبانان نسبت کلسترول تام به بیشتر از 8‌ میلی‌مول را داشت. از‌30‌خلبان با امتیاز خطر بالا، داده‌های بررسی‌های قلب‌و‌عروق 29‌خلبان در دسترس بود. گزارش معاینه‌ی قلبی‌عروقی یک خلبان در‌دسترس نبود به‌طوری‌که ارزیابی پزشکی‌اش را در‌جای دیگری داشت.
نتایج 9‌نوار قلب غیر‌طبیعی درحالت استراحت درمیان گروه خلبان باخطر بالا وجود داشت. اینها شامل موجT غیر‌طبیعی دریکی‌از خلبانان، برادیکاردی سینوسی در دو‌خلبان ، بلوک درجه اول قلبی مرزی در دو‌خلبان، هیپرتروفی بطن‌چپ با معیار ولتاژ در‌یک خلبان و بلوک شاخه راست ناکامل در سه‌خلبان بود. سه‌خلبان نوارقلب‌های تست‌ورزش را نداشتند. در دو مورد، با‌توجه به‌علائم پایدار مطابق با بیماری ایسکمیک قلب، از‌جمله ناراحتی قفسه‌ی‌سینه مکرر و متناوب و هردو این بیماران به‌طور مستقیم برای آنژیوگرافی عروق‌کرونر ارجاع شدند. یک‌خلبان ضایعات قابل‌توجه قلبی داشت و دیگران بیماری خفیف قلبی داشتند. یک خلبان برای اکوکاردیوگرافی پس‌از یافتن یک سوفل سیستولی، که اسکلروز دریچه‌ی‌آئورت متوسط با نارسایی متوسط  آئورت را ​​نشان‌داد.
26خلبان  نوار قلب تحت‌استرس ورزش قرار‌گرفتند. این آزمون در 19‌بیمار منفی بود، و 18‌تا از این بیماران، تحت‌آزمایش بیشتری قرار‌نگرفتند. با‌این‌‌حال، یک بیمار که نوار‌قلب در‌حال استراحت غیرطبیعی ولی تست‌ورزش نرمال داشت برای استرس کوکاردیوگرافی ارجاع شد. استرس اکوکاردیوگرام نرمال بود، اما بیمار سپس برای آنژیوگرام کرونر ارجاع شد که آتروم شدید انتهای نزولی قدامی چپ(LAD) (تنگی‌درحدود یک ‌شریان1‌میلی‌متری بود) بدون تنگی قابل‌توجه پروگزیمال را نشان‌داد. این بیمار با دارو درمان شد.
در سه مورد نوار قلب تحت استرس‌‌‌ورزش (تست‌ورزش) مرزی تشخیص داده شد، در دو‌خلبان پایین‌رفتن خفیف قطعه ST دیده شد و یک خلبان در‌پایان آزمون (12‌دقیقه)به سمت افت مرزی قطعهST به (mm ۰/۵) پیشرفت کرد‌. دو تا از این بیماران، جهت استرس اکوکاردیوگرافی ارجاع شدند، که طبیعی بود. سپس هردوی این‌ها تحت آنژیوگرافی عروق کرونر قرار‌گرفتند یکی بیماری شدید داشت، دیگری عروق کرونر نرمال داشت. یکی‌از سه بیمار با نتایج نوارقلب مرزی برای اسکن استرس نوکلئوتید ارجاع گردید، که نتایج غیر‌طبیعی نشان‌داد (نقص‌جزئی قابل‌برگشت آپیکال) و در آنژیوگرافی کرونر این بیمار، داشتن بیماری قابل‌توجه یافت‌شد و ارجاع شد.
در‌چهار مورد، نوار قلب تحت استرس ورزش(تست ورزش) مثبت تشخیص داده شد. در سه بیمار، نوار‌قلب افت قطعه‌ی ST 1تا ۲/۵‌میلی‌متر را نشان‌داد و این بیماران برای آنژیوگرافی عروق کرونر ارجاع شدند. در‌یک خلبان داشتن بیماری شدید پیدا شد، یکی‌از خلبانان بیماری جزیی داشت و یکی‌از خلبانان عروق کرونر نرمال داشت. یکی‌از چهار خلبان با نتایج نوار قلب مثبت افت قطعه‌یST  کمتر از 1‌میلی‌متر را نشان‌داد، اما طبق توصیه‌ی NZCAA برای استرس اسکن نوکلئوتید، ارجاع شد که طبیعی بود. پس  این بیمار برای آنژیوگرافی کرونر ارجاع نشد.
جدول عرضی کسانی که به‌دنبال نوار قلب تحت‌ استرس  آنژیوگرافی عروق کرونر شدند نشان‌داد که چهار خلبان با بیماری شدید در آنژیوگرافی عروق کرونر  درنوار قلب تحت استرس یکی مثبت، دوتا مرزی و یکی منفی بوده است. علاوه بر‌این، در‌میان شش‌خلبان با نوار قلب تحت استرس مثبت یا مرزی، سه تن از آنها بیماری شدید را نشان‌دادند، یکی بیماری جزیی را نشان‌داد و دوتا شریان کرونر طبیعی در آنژیوگرافی عروق کرونر داشتند.
سه بیـمار به‌دلیـــل نتایج مرزی درنوار قلب زمان ورزش (تست‌ورزش) خود ( در دو‌خلبان) و نوار قلب زمان ورزش منفی اما نوار قلب زمان استراحت غیر‌طبیعی (در یک خلبان)، تحت‌استرس اکوکاردیوگرافی قرار‌گرفتند که همگی طبیعی بودند. با‌وجود این نتایج طبیعی، هر‌سه خلبان پس‌از آن آنژیوگرام عروق کرونر داشتند، در دونفر مشخص‌شد که بیماری شدید دارند و سومی عروق کرونر نرمال داشت.
دو‌بیمار استرس اسکن نوکلئوتید شدند. یک مورد به واسطه‌ی مرزی بودن نتیجه‌ی نوار‌قلب تحت ‌استرس بود و مشخص شد دچار یک نقص آپیکال برگشت‌پذیر کوچک/کوچک است. این موضوع با آنژیوگرافی عروق‌کرونر دنبال شد که یک‌بیماری شدید را نشان‌داد‌. خلبان دیگر به این آزمونها به‌واسطه‌ی نوار قلب تحت‌استرس مثبت ارجاع شد و نتیجه‌ی استرس اسکن نوکلئــوتید طبیعــی بــود اما او تحت بررسی‌های بیشتری قرار نگرفت.
از بررسی‌های قلبی فوق، وجود نه بیمار مسجل شد که تحت آنژیوگرافی عروق کرونر قرارگرفتند. در دو‌مورد این به‌دلیل علائم بود، در سه مورد با‌توجه به‌نوار قلب مثبت درتست ورزش و در دو‌مورد به‌دلیل یک تست استرس اکوکاردیوگرافی نرمال پس‌از نوار قلب مرزی درتست ورزش بود. درآخری، یک مورد به‌علت اسکن پرفیوژن هسته‌ای غیرطبیعی به‌دنبال یک نوار قلب مرزی در تست‌استرس و یک مورد به‌دلیل تست اکوکاردیوگرافی تحت‌استرس نرمال به‌دنبال یک نوار قلب تحت تست‌استرس ورزش نرمال با نوار‌قلب استراحت غیرطبیعی بود. دو‌خلبان (کسی که یک تست نوار‌قلب تحت‌استرس مثبت داشت و دیگری به‌دنبال نوارقلب تحت‌استرس مرزی یک تست استرس اکو‌کاردیوگرام  نرمال داشت) داشتن عروق‌کرونر ‌نرمال یافت شد. دو نفر آتروم جزئی عروق کرونر داشتند،که با درگیری خفیف سه‌رگ مشخص شده بود.
پنج نفر ضایعاتی داشتندکه قابل‌توجه به‌نظر می‌آمد، که بامشخصه‌ی تنگی بیش‌از‌70٪‌یا انسداد در‌یک یا چند شریان همراه بود. اولین بیمار تحت مداخله موفق کرونر از راه پوست‌(PCI)، بیمار‌ دوم تحت PCI قرار‌گرفت ناموفق بود و از این رو به‌دنبال آن 3‌هفته بعد ‌پیوند بای‌پس عروق کرونر(CABG) شد. بیمار سوم هم CABG‌ شد. دو خلبان دیگر تحت‌درمان طبی قرار‌گرفتند به‌طوری‌که هیچ محدودیت زیاد جریان به‌واسطه‌ی تنگی وجود نداشت و هیچ شواهدی از ایسکمی برگشت‌پذیر علامتی وجود نداشت.
علاوه بر‌‌این، یکی‌از خلبانان با همی‌پارزی سمت‌راست گذرا دربیمارستان بستری شد و انفارکت حاد متعدد در آنژیوگرافی با تشدید مغناطیسی پیدا شد. هولتر‌مانیتور در‌یک خلبان با سابقه‌ی فیبریلاسیون دهلیزی حمله‌ای  انجام شد. نتیجه‌ی‌کار، ریتم سینوسی طبیعی بود. خلبان دیگر این گروه در‌معرض خطر تحت‌ پایش فشار‌خون‌24‌ساعته به‌علت فشار‌خون بالا در درمانگاه  قرار‌گرفت و فشارخون بالا با‌شدت متوسط ـ شدید ​​روزانه و شبانه یافت‌شد.
در‌حدود 19‌سال مشاهدات گذشته‌نگر، از نوامبر‌1992 تا ماه مه‌2011، در‌میان 30 خلبان با امتیاز خطر بالا، 8 نفر (27٪) خلبانان یک حادثه‌ی قلبی‌عروقی را تجربه کردند. حوادث قلبی عروقی شامل 3 انفارکتوس میوکارد با بالا نرفتن قطعه(ST‌(NSTEMI، 1 انفارکتوس میوکارد با بالا قطعه(ST (NSTEMI ، 1 آنژین ناپایدار، 1‌سکته‌ی مغزی ایسکمیک و 2 مورد بدون علامت که در آنژیوگرافی کرونر بیماری شدید در‌آنان یافت‌شد. طول زمان تشخیص به‌عنوان داشتن یک امتیاز خطر بالا تا وقوع یک حادثه‌ی قلبی‌عروقی در‌این 8‌ خلبان در‌محدوده‌ی از1‌تا72 ماه، با متوسط ​​(IQR) 48 تا56 ماه است. تمام خلبانان به‌پرواز بازگشتند‌، 5‌خلبان پس‌از 6 ماه، 3‌خلبان بعد‌از 1‌سال و همه در زمان بررسی هنوز پرواز می‌کردند.