همچنین رحم در‌حال رشد بر سیاه‌رگ‌ها فشار می‌آورد. این فشار از بازگشت خون به قلب جلوگیری می‌کند. این حالت سبب ایجاد ورم در ساق‌ها، قوزک و پاها می‌شود. تغییرات هورمونی نیز در‌این زمینه نقش دارند.
ورم پـا و قوزک در دوران بارداری شایـــع است و معمـولاً پس‌از زایمان از‌بیــن می‌رود. در‌این دوران انجــام کارهای زیر در رفــع ورم سـودمند است:
• روی پــاها نـایستیـد. باید از ایستــادن به‌مدت طــولانی پــرهیـز کرد و از قــــراردادن پا روی پای دیگر اجتناب نمـود. در‌صورتی‌که بتوان نشست و پاها را بالا‌گرفت خیلی خوب است و گاهی باید پاها را از قوزک چرخاند. حتی بهتر است دراز کشید و ساق‌ها را بالا نگاه داشت.
• خوابیدن به پهلو. در‌صورتی‌که بتوان، باید به پهلوی چپ خوابید. این‌کار فشار را از روی ورید اجوف زیرین برمی‌دارد. این سیاه‌رگ بزرگ، خون را از نیمه‌ی زیرین بدن به قلب باز می‌گرداند. در این حال می‌توان زیر ساق‌ها را با بالش اندکی بالاتر آورد.
• استفاده از جوراب فشاری. پزشک ممکن است در این حالت توصیه به استفاده از جوراب فشاری نماید.
• استفاده زیاد از مایعات. انستیتوی طب آمریکا توصیه کرده است در دوران بارداری، روزانه حدود 10 فنجان (۲/۳لیتر) مایعات نوشیده شود.
• ورزش منظم روزانه. باید هر روز پیاده‌روی کرد و در‌صورت تمایل دوچرخه‌سواری یا شنا نمود.
• ایستادن در استخر. با‌وجودی‌که در‌مورد استفاده از فشار آب بر ورم پا و قوزک، پژوهش اندکی وجود دارد، اما به‌نظر می‌رسد ایستادن در استخر به بافت‌های ساق‌پا فشار می‌آورد و ممکن‌است سبب رفع موقتی ورم در دوران بارداری شود.
• خنک کردن. ممکن‌است به‌کاربردن کمپرس آب‌سرد روی مناطق ورم‌کرده دارای اثر آرام‌بخش باشد.
افزون بر‌این، نتایج بعضی پژوهش‌ها حاکی از‌آن است که ماساژ منظم پا به کاهش ورم پا و قوزک در دوران بارداری کمک می‌کند.
با وجودی که ورم خفیف پا و قوزک در دوران بارداری طبیعی است، ولی ورم بیش از حد در دوران بارداری خط قرمز است. در صورت وجود موارد زیر باید با پزشک یا ماما تماس گرفته شود:
ـ ورم شدید یا ناگهانی
ـ ورم در یک پا
ورم شدید یا ناگهانی ممکن است شناسه‌ی یک حالت وخیم موسوم به پره‌اکلامپسی preeclampsia باشد. سایر شناسه‌ها و نشانه‌های پره‌اکلامپسی شامل است بر سردرد شدید، تاری دید و افزایش سریع وزن. بروز تورم در یک پا به ویژه اگر با درد یا حساسیت به لمس در پشت‌ساق پا یا ران همراه باشد و ممکن‌است نشانه‌ی لخته‌شدن خون یا سایر حالات زمینه‌ساز باشد. به‌هر‌حال، این هر‌دو حالت به ارزیابی و درمان مناسب نیاز دارد.
ثبت نظر