گلوکوم وابسته به فشارچشم بوده اما هر کسی هم مستعد عوارض گلوکوم نیست. بیماران گلوکومی با فشار طبیعی، تمایل بیشتری به این ضایعات دارند، درحالی‌که بیماران دچار پرفشاری چشم که مبتلا به عوارض گلوکوم نمی‌شوند درواقع به‌نوعی در برابر افزایش فشارچشم مصونیت دارند. تلاش برای تشخیص افراد مستعد به‌صورت بیومکانیکی نتیجه داده و مشخص شده که چگونه اسکلرای پاراپاپیلری بهIOP پاسخ‌می‌دهد. در روش آزمایش اسکلرای انسانی، اختلاف زیادی بین ناحیهی بیومکانیکی اسکلرا و ناحیهی میدپریفری مجاور آن وجود دارد. به گفته‌ی دکتر فازیو برای فهم بیومکانیک سر عصب باصره ONH و ربط آن با گلوکوم، باید قادر به درک بیومکانیک پری پاپیلری اسکلرا بود.
یک تست دیگر بر اساس فن‌آوری اینتروفرومتری بوده که پوسته‌ی اسکلرا به‌صورت‌کلی و موضعی یا منطقه‌یی تحت‌فشار واکنش نشان می‌دهد. این تست با کمک لیزر اینتروفرومتری از 5تا45میلیمتر جیوه به‌صورت 3بُعدی درسطح اسکلرا انجام می‌شود. دراطراف سر عصب باصره اختلاف واضح مکانیکی در اسکلرا نسبت‌به ناحیهی پری‌پاپیلری دیده‌می‌شود. ناحیهی سوپراتامپورال و سوپرانازال به مراتب کشش کمتری نسبت به ناحیه‌ی‌تحتانی و اینفراتامپورال و تامپورال دارد. درناحیه‌ی پری‌پاپیلری کشش درقسمت تحتانی 1/35 بوده درحالی‌که درناحیه‌ی سوپراتامپورال این میزان 1/12٪ بود. در ناحیهی میدپریفری حداکثر کشش درناحیه‌ی تامپورال 1/07٪، درحالی‌که کمترین آن در سوپرانازال 0/86٪ بود.
بیشتر ضایعات گلوکوم درپایین واینفراتامپورال وتامپورال ONH دیده می‌شوند که این تغییرات لایه‌ی فیبر‌عصبی شبکیه هم با افزایش سن و هم دربیماری گلوکوم دیده می‌شود.
یکی‌از حدسیات این است که شکل کشش سکتوریال درناحیه‌ی پری‌پاپیلاری ممکن‌است به‌علت بیومکانیک لامینار بوده که ناشی‌از مکانیسم آسیب اکسون در سرعصب باصره می‌باشد.
زمانی‌که تغییرات واضحی درمکانیک ناحیهی پری‌پاپیلاری با افزایش سن دیده‌می‌شود، تغییرات اندکی درناحیه‌ی میدپریفری دیده‌می‌شود. انگاری که تمام اسکلرا با افزایش سن تغییر نمی‌کند بلکه ناحیهی پری‌پاپیلاری به تغییرات مکانیکی حساس‌تر است.
Ophtalmology Times Oct 2012
ثبت نظر