یک مرد ۸۰ ساله که می‌گفت درسال ۱۹۷۵، در ۴۴ سالگی دچار انفارکتوس میوکارد شده‌است با سابقه‌‌ی ۵ روزه‌ی کوتاهی نفس درزمان استراحت مراجعه کرد. در این بیمار، تشخیص تشدید حاد روی مزمن نارسایی سیستولی قلب داده شد و بنا به ارزیابی اجکشن فراکشن بطن چپ در معاینه‌ی اکوکاردیوگرافیک کمتر‌از۱۰٪ بود. در رادیوگرافی قفسه‌ی سینه، یک توده‌ی قلبی دیده‌شد که درحاشیه، کلسیفیه بود (پانلAوB پیکان) و یک آنوریسم کلسیفیه‌ی دایره‌یی وجود داشت که ازمیان یا قله‌ی بطن چپ ادامه یافته و در آنژیوگرافی توموگرافیک کامپیوتری دیده می‌شد (پانلC). در بررسی‌های آنژیوگرافیک کرونر 4ماه پیش‌از مراجعه اکلوزیون مزمن سرخ‌رگ صاعد قدامی چپ، استنوزهای شدید و متعدد سرخ‌رگ سیرکومفلکس چپ غالب و سرخ‌رگ کرونر راست کوچک و غیر غالب دیده شد. درگذشته، انفارکتوس میوکارد به عنوان عارضه‌ی آنوریسم بطنی چپ بیش‌از زمان حال دیده می‌شد. میزان مرگ‌ومیر دربیماران درمان نشده‌ی دچار این حالت به علت افزایش بعدی آریتمی‌های بطنی، ترومبوز،ایسکمی مرتبط با شکل دادن مجدد و افزایش نیاز به اکسیژن و پارگی بالا بود. با پیشرفت درمداخله‌ی پرکوتانه‌ی کرونر، ایجاد داروهای ترومبولیتیک و آغاز زودرس درمان با مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین و داروهای کاهنده‌ی پس‌بار، درحال‌حاضر آنوریسم بطن چپ به عنوان عارضه درکمتر از ۱۵٪ انفارکتوس‌های میوکارد دیده می‌شود. این حالت بیمار پس‌از درمان با دیورز و درمان اینوتروپیک بهبود یافت و از بیمارستان مرخص شد.
N Engl J Med 2014 Jan 16;370e5
ثبت نظر