آلوپورینول و مرگ

طی یک بررسی که اخیراً در Annals of Rheumatic Diseases انتشار یافته، پژوهشگران دریافته‌اند که استفاده‌ از داروی آلوپورینول با کاهش احتمال مرگ دربیماران هیپریوریسمیک (نقرس) همراه  بوده است.

این بررسی که نخستین‌بار است دریک جمعیت عمومی انجام شده، سود کلی مصرف آلوپورینول را بر بقای حیات نشان‌می‌دهد که برتأثیر آثار ناگـوار جدی ونــادرایـــن دارو می‌چربد.
پژوهشگران از بخش روماتولوژی و اپیدمیولوژی بالینی دانشکده‌ی طب دانشگاه بوستون (BUSM) دراین بررسی شرکت داشتند.
نقرس با افزایش احتمال بروز مرگ زودرس همراه است. آلوپورینول از داروهای کاهنده‌ی اورات است و بیش‌از هر داروی دیگری دراین حالت مصرف می‌شود ولی بدون عوارض‌جانبی احتمالی نیست.
طبق نظر پژوهشگران، یک واکنش ناگوار بالقوه مهلک، اما نادر در قریب به یک نفر هر‌260‌نفر مصرف‌کننده‌ی آلوپورینول دیده‌می‌شود که  به مقاومت درمیان پزشکان برای تجویز این دارو به‌رغم منافع بالقوه‌ی آن منتهی شده است.
با استفاده از داده‌های پایه‌ی شبکه‌ی بهبود سلامت که حاوی پرونده‌های طبی کامپیوتری است که توسط پزشکان‌عمومی در‌ انگلستان وارد شده‌است، پژوهشگران تأثیر شروع آلوپورینول را براحتمال مرگ درمیان بیمارانی که دارای اسیداوریک بالا بوده‌اند (مارکرنقرس) و افرادی‌که دارای تشخیص نقرس بوده‌اند مورد ارزیابی قرارداده‌اند.
این پژوهشگران 5927 نفر را شناسایی کرده‌اند که مصرف آلوپورینول را آغاز کرده بودند وبا استفاده از متدهای آماری پیشرفته همین تعداد افراد شاهد را شناسایی کردند که دارای ویژگی‌های مشابه پایه بوده‌اند تا از قابل‌قیاس بودن دوگروه مطمئن شوند. تمامی این افراد تا زمان مرگ یا تا پایان بررسی پیگیری شدند.
مشخص‌شد که آغاز مصرف آلوپورینول با 11٪ احتمال کمتر مرگ‌ومیر به‌هرعلت درمقایسه با بیماران هیپریوریسمیک که از این دارو استفاده نکرده بودند و 19٪  احتمال مرگ ومیر کمتر دربیماران نقرسی همراه بود. این کاهش احتمال ازسال اول مشخص بود و درتمام سالهای بعدی پیگیری  دیده می‌شد.