ایسکمی معده، یکی‌از حالات نادر تلقی می‌شود زیرا ذخیره‌ی خونی کلاترال‌های معده فراوان است، اما ممکن‌است در موارد هیپوتانسیون عمیق، سپسی، اکلوزیون عروق یا وولولوس معده بروزنماید.
برای خلاصه‌کردن اطلاعات جاری درمورد ایسکمی معده وتدارک راهنمای بالینی برای تشخیص و تدبیر، محققان مقالات را بازبینی‌کرده و یافته‌های بالینی، آندوسکوپیک و تصویرسازی 6 مورد را عرضه کرده‌اند. نتیجه‌گیری و پیشنهادها دراین‌زمینه عبارتند‌از:
• ایسکمی معده به دو نوع بالینی تقسیم می‌شود: حاد (غالباً به علت هیپوتانسیون یا سپسی، وقتی از بین می‌رود که جریان خون بازگردد) و مزمن (به‌علت رویداد آناتومیک مسدود‌کننده‌ی جریان‌خون ازجمله اکلوزیون عروق یا وولووس معده).
• بیــماران بیشتـر با آنژین شکمـی، خونــروی معدی و اسهـال مراجعه می‌نمایند.
• با آندوسکوپی می‌توان وسعت وشدت ایسکمی را بدون افزایش احتمال برای پرفوراسیون تشخیص داد.
• برای تشخیص گرفتاری ضخامت کامل دیواره‌ی معده و راهنمایی درمان علل تشریحی از سایر روش‌های تصویرسازی (توموگرافی کامپیوتری، CT آنژیوگرافی وآنژیوگرافی) استفاده شود.
• درمان باید شامل حمایت عروقی، درمان با آنتی‌بیوتیک، استفاده‌ی شدید از مهارکننده‌های پمپ پروتون برای کاهش ترشح اسید و زخمی‌شدن مخاط و ساکشن نازوگاستریک برای کاهش اتساع معده باشد.
• شرایطی که سبب ایسکمی مزمن معده می‌شوند به مداخله‌ی اختصاصی اصلاح‌کننده نیاز دارند.
در مجموع، مصنفان نتیجه گرفته‌اند که ایسکمی معده کمتر تشخیص داده می‌شود. بسیاری ازبیماران ممکن‌است دچار ایسکمی تحت‌بالینی معده باشند که با تیمار حمایتی از بین می‌رود. همچنین اظهار داشته‌اند که ایسکمی شدید معده دارای پیش‌آگهی ضعیف است و باید به‌سرعت شناخته شود تا امکان درمان مناسب فراهم آید.
Clin Gastroenter Hepatol 2014 Feb;12:246
ثبت نظر