سولفاسالازین، درمان کهیر

در بررسی پیشین، حدود سه چهارم بیماران دچار کهیر ایدیوپاتیک مزمن وابسته به کورتیکوستروئید پس‌از درمان با سولفاسالازین بهبود نشانه‌یی یافتند. اکنون محققان به‌صورت گذشته‌‌نگر کارآمدی سولفاسالازین را در فرونشانی کهیر در 31بیمار مبتلا به کهیر مزمن ایدیوپاتیک بازبینی کرده‌اند که بین 2007 و 2012 تحت‌درمان قرارگرفته بودند. تمامی بیماران آنتی هیستامین دریافت داشته بودند. دوز روزانه‌ی آغازین سولفاسالازین 500 میلی‌گرم بود و هرهفته 500 میلی‌گرم در روز افزایش می‌یافت تا به دوز روزانه‌ی هدف 2000 میلی‌گرم یا بیشتر برحسب عکس‌العمل و نتایج هفتگی آزمایشگاهی برسد. تأثیر بالینی براساس مقیاس‌10‌‌ امتیازی بعد‌از قطع‌درمان با سولفاسالازین مشخص می‌شد. ولی تمام بیمارانی که دارای رمیسیون بودند باز هم ازنوعی درمان با آنتی‌هیستامین استفاده می‌کردند. مدت متوسط درمان با سولفاسالازین 74 هفته بود.
 درمجموع 26 بیمار(84٪) ظرف 3 ماه بهبود یافتند، 10‌بیمار ظرف 3 ماه بدون علامت شدند، 16‌نفر ظرف 6ماه بدون نشانه شده و 21‌نفر پس ازیک سال عاری از نشانه بودند. 9‌نفر  از 10‌بیمار وابسته به کورتیکوستروئید توانستند کورتیکوستروئید خود را قطع کنند. فقط 5بیمار به درمان پاسخ نگفتند(15٪) 6 بیمار به تغییر دوز نیاز داشتند زیرا نتایج آزمایشگاهی غیرطبیعی داشتند. دردو نفرتعداد گویچه‌های سفید (یک مورد جدی) و در‌2 مورد کاهش هماتوکریت دیده شد. در‌یک بیمار ظرف 4‌هفته پس‌از شروع سولفاسالازین رابدومیولیز دیده شد ولی نتیجه‌ی علمی آن ثابت نشد.

Ann Altergy Asthma Immunol 2013 Nov 11