پریکاردیت اورمیک

یک مرد 36ساله که مرتب از داروهای داخل وریدی غیرقانونی استفاده می‌کرد با نارسایی حاد کلیه در بیمارستان بستری شد. او درمجموع درمدت 6 ماه گذشته، احساس کسالت می‌کرد. در زمان استراحت، نفس کم می‌آورد و تندی تپش قلبش برابر 108 تپش در دقیقه و فشارخون 140/80 میلی‌متر جیوه بود. بیمار به خیز عمومی مبتلا بود و در شنیدن صداهای  قلب pericardial rub داشت، در ارزیابی آزمایشگاهی تعداد گویچه‌های سفید 25400 درمیلی‌متر مکعب، تراز نیتروژن اوره‌ی خون 102 میلی‌گرم در دسی لیتر، تراز کرآتینین 4/5 میلی‌گرم در دسی لیتر و میزان آلبومین 1/1 گرم در دسی‌لیتر بود. نتیجه‌ی آزمون ‌ویروس هپاتیتC مثبت و میزان پروتئینوری درحد سندروم نفروتیک بود. در کشت‌خون استافیلوکوک اورئوس رشد‌کرد. در بررسی نمونه‌ی بیوپسی کلیه، گلومرولونفریت‌هلالی دیده‌شد و در اکوکاردیوگرافی افوزیون‌پریکارد با رگه‌های فیبرینی دیده‌می‌شد که از فضای پریکارد عبورمی‌کرد و شناسه‌های تامپوناد قلب وجود نداشت. برای درناژافوزیون هموراژیک پریکارد یک پنجره‌ی پریکاردی ایجادشد. ورود به فضای پریکارد چسبندگی‌ها و لکولاسیونloculationهای متعدد را آشکار ساخت که خاص پریکاردیت فیبرینی بود. بررسی‌ نمونه‌های بیوپسی پریکارد التهاب حاد و بافت فیبروز را اشکار ساخت که مدرکی مبنی‌بر سرطان یا گرانولوم نداشت. نتایج بررسی‌‌های میکروبیولوژیک نکته‌یی را آشکار نساخت. محتمل‌بود که پریکاردیت نتیجه‌ی اورمی باشد. بعد‌از تشخیص، دیالیز انجام شد و درنهایت بیمار از عوارض بیماری درگذشت.

 N Engl J Med 2013 Sep 26;369:13