ژن انسانی و مقاومت به ‌انسولین

مقاومت به انسولین یک عامل‌خطرساز مهم در ایجاد بیماری قلبی، عروقی و دیابت نوع2 می‌باشد.

تقریباً یک‌سوم از جمعیت آمریکا تا‌حدودی دارای ویژگی مقاومت به انسولین هستند، هرچند که این موضوع در مورد بسیاری‌از آن‌ها نهفته است.

چاقی با افزایش مقاومت به انسولین و کاهش حساسیت به انسولین مرتبط است. با این‌حال بسیاری از مطالعات ژنتیکی گسترده حاکی از آن هستند که مقاومت به انسولین ژنتیکی است.

تـحقــیق جـدیدی در ژورنال تحقیقات بالینی   (Journal of Clinical Investigation) نشان‌داد ژنی وجود دارد که به شدت با بسیاری از ویژگی‌های مقاومت به انسولین مرتبط است.

توماس کورترماس و همکارانش در دانشگاه استنفورد ژنی را در بیش‌از ۵۰۰۰ نفر مورد بررسی قراردادند و به این نتیجه رسیدند که وجود یک نوع ژن خاص با نام ـ کد NAT2) N-acetyltransferase2) با عوامل‌خطرساز بیماران دیابتی و قلبی مرتبط است.

به‌علاوه بازدارندگی ژن مشابه NAT2 در الگوی موش‌ها موجب افزایش حساسیت به انسولین شد.

تمام این نتایج در کنار یکدیگر بر‌این نکته مبتنی است که جهش‌های‌NAT2 در برخی‌از افراد عامل مقاومت به انسولین است.

به‌علاوه این تحقیق حاکی از آن است که با‌ترکیب مطالعات رابطه‌ی کلی ژنوم در سطح گسترده با معیارهای بالینی دقیق، می‌توان به شیوه‌ای مفید درباره‌ی بیماری‌های پیچیده اطلاعات جدیدی کسب‌نمود.