پاسخ این پرسش به ماهیت شرایط بیماری‌های همراه بستگی دارد، اما هیچ یک زیاد مؤثر نیست.
پیودرما گانگرنوزوم، بیماری اولسراتیوی است با‌علت نامعلوم، که با بیماری زمینه‌ای و به طور عمده بیماری التهابی‌روده و آرتویت التهابی،در اغلب مواقع ارتباط دارد. (در ۳۵درصد موارد) درمان‌های متعددی به‌کار گرفته شده‌است که تعداد کمی از آنها بررسی کنترل‌شده‌ی تصادفی (RCT) بوده‌اند.
محققان آزمایش‌هایی را بین پردنیزولون و سیکلوسپورین در ۱۱۲بیمار مبتلا به پیودرما گانگرنوزوم انجام دادند. برای بسیاری از بیماران، بیوپسی به‌دلیل پاترژی انجام نشد. بیماران پردنیزولون۱mg/کیلوگرم وزن بدن تا حداکثر۷۵5میلی‌گرم در روز، یا سیکلوسپورین ۴mg/کیلوگرم وزن بدن تا حداکثر۴۰۰ میلی‌گرم در روز دریافت کردند. نقاط پایانی اولیه و ثانویه‌ی بهبودی عارضه در ۶ هفته سرعت گرفت و تعداد زخم‌های التیام یافته تا ۶ ماه افزایش یافت.
شکست در درمان عبارت بود از؛ تشدید بیماری، عدم‌تحمل دارو در بیماران و جراحات التیام نیافته‌ی هدف تا ۶ماه. سرعت التیام زخم تا۶ هفته میان گروه‌ها تفاوتی نداشت. در ۶ ماه، ۲۸ تَن از ۵۹ دریافت‌کننده‌ی سیکلوسپورین و ۲۵ تَن از ۵۳ دریافت‌کننده‌ی پردنیزولون بهبود پیدا‌کردند (۴۷درصد از هر‌گروه).
دو سوم از بیماران هر‌گروه واکنش‌های جانبی داشتند، اما واکنش‌های جدی با پردنیزولون بیشتر رخ داد (۵ عفونت که به بستری‌شدن در بیمارستان و درمان با آنتی‌بیوتیک انجامید، از‌جمله ۱مورد مرگ و ۱مورد سوراخ‌شدن روده).
Ref:NEJM Jan 2015
ثبت نظر