وضعیت ۲۰درصد از بیماران مبتلا به پنومونی اکتسابی از جامعه (CAP) با وجود درمان ضد‌میکروبی مطابق دستورالعمل(Guideline-adherent) بدتر می‌شود؛ در‌واقع، برخی‌از این موارد ناشی‌از ویروس‌ها هستند. کورتیکوستروئیدهای سیستمیک ممکن‌است واکنش‌های سایتوکین و التهابی را که می‌تواند به برخی‌از شکست‌های درمانی CAP منجر شود کاهش دهد. در دو کارآزمایی تصادفی کنترل شده‌ی اخیر، محققان به بهبود نتیجه با درمان استروئیدی رسیدند (با این‌حال، این کارآزمایی‌ها برای تشخیص اختلافات مرگ‌و‌میر طراحی نشده بودند). در ارزیابی کلی، ۱۳کارآزمایی تصادفی با کنترل دارونما (در بیش‌از ۲۰۰۰ بیمار بستری با CAP)، دوز کورتیکوستروئیدهای سیستمیک متوسط (۲۰تا۶۰ میلی‌گرم پردنیزولون یا معادل مجموع دوز روزانه‌ی آن) به‌صورت قابل‌توجهی مرگ‌و‌میر در بیمارستان را کاهش‌داد (۵/۳ درصد درمقابل ۷/۹درصد؛ تعداد نیازمند درمان[Number Needed To Treat= NNT]، 38)، سندرم دیسترس تنفسی حاد (۰/۴درصد درمقابل ۳/۰درصد،NNT،سی‌و هشت تن) و تهویه‌ی مکانیکی (۳/۱درصد درمقابل ۵/۷درصدNNT، 38تَن) و مدت زمان بستری‌شدن در بیمارستان را کوتاه کرد (به‌مدت1روز). مزیت بهبود مرگ‌و‌میر به‌نظر می‌رسید تنها در زیر‌گروه بیماران مبتلا به پنومونی شدید رخ دهد (۷/۴درصد درمقابل ۲۲/۰درصد،NNT، هفت تن)، در‌حالی‌که استروئید سایر نتایج را صرف‌نظر از شدت بیماری بهبود داد. هیپرگلیسمی که نیاز به درمان داشت در گروه کورتیکوستروئید شایعتر بود.
Ref: Ann Intern Med, March 2015
ثبت نظر