برداشت لاپاروسکوپی انتهای پانکراس (Laparascopic Distal Pancrotectomy:LDP) حاکی‌از مزیت پیامدهای نزدیک عمل برای تومور خوش‌خیم و درجه‌ی پایین پانکراس بود. استفاده از LDP برای سرطان داکتال لوزالمعده (Pancreatic Ductal Adenocarcinoma:PDAC) مقبولیت عامه نیافت و تعداد LDP برای PDAC پایین باقی‌ماند.
از‌سال2003تا2013، بیمارانی‌که تحت عمل LDP وODP برای PDAC قرار‌گرفتند توسط اندازه‌ی تومور، سن و شاخص‌توده‌ی‌بدن (BMI) همسان شدند. اطلاعات دموگرافیک دو‌گروه، نتایج نزدیک عمل و نتایج بقا مقایسه شدند. ویژگی‌های پایه بین گروه LDP و ODP قابل‌مقایسه بودند. ازدست‌دادن خون درحین عمل، دفع اولین گاز شکم، شروع اولین مصرف خوراکی و اقامت در بیمارستان بعد‌از عمل در‌گروه LDP به‌طور قابل‌توجهی کمتر‌از گروه ODP بود (50 ml vs400ml, P = 0.000; 3d vs 4d, P = 0.001; 3d vs 4d, P = 0.003; 13d vs 15.5d, P = 0.022).
متوسط زمان عمل، کل عوارض بعد‌از عمل و نرخ فیستول پانکراس بعد‌از عمل در دو‌گروه مشابه بود. ۵ بیمار (۲۹/۴درصد) در‌گروه LDP و ۷ بیمار (۲۰/۶درصد) در‌گروه ODP تحت عمل رزکسیون گسترده قرار‌گرفتند. هیچ تفاوت قابل‌توجهی در اندازه‌ی تومور (3.5 cm vs 3.9 cm, P = 0.664) و تعــداد غدد‌لنـفاوی برداشته شده (9 vs 8 P = 0.534) وجود نداشت. بقای کلی متوسط برای هر‌دو گروه ۱۴ماه بود. تجزیه‌و‌تحلیل مخاطرات متناسب کاکس (Cox Proportional Hazards Analysis) رزکسیون گسترده و رزکسیونR1، تهاجم به اطراف اعصاب بوده و درجه‌ی تمایز تومور با بقای بدتر (Worse Survival) همراه گردید.
نتیجه‌گیری:
LDP برایPDAC در انتخاب بیماران از لحاظ فنی امکان‌پذیر و بی‌خطر بود و نتایج کوتاه‌مدت انکولوژیک نسبت به ODP در‌این بررسی نمونه‌ی کوچک، پایین‌تر نبود. با‌این‌حال، سلامت انکولوژیکLDP برایPDAC در دراز‌مدت باید با کارآزمایی‌های چند مرکزی یا تصادفی‌کنترل‌شده مورد ارزیابی قرارگیرد.
Ref: BMC Gastroenterology 22 Dec.2015
ثبت نظر