محققان با بررسی متابولیسم گروهی از زنان پساز وضعحمل که دچار دیابت دوران بارداری بودند، بهایننتیجه رسیدند که فرآیند شیردهی به فرزند اگر بیشاز ۳ماه باشد، میتواند منجر به تغییرات متابولیکی مادر در درازمدت گردد. در آلمان، ۴درصد از زنان باردار دچار دیابت بارداری میشوند؛ اگرچه پساز زایمان قندخون مادر به حالت عادی بازمیگردد. اما از هر۲مادر ۱تَن طی ۱۰سال پساز زایمان دچار دیابت نوع۲ میشود. درحالیکه نشاندادهشده که شیردادن میتواند خطر ابتلا به دیابت را تا ۴۰درصد کاهشدهد. البته علت آن تاکنون مشخص نشدهاست.
شیردهی بهمدت بیشاز ۳ماه پساز زایمان، در حفاظت از مادران تا ۱۵سال پساز دیابت بارداری دوام خواهد داشت و دراین ارزیابی محققان به بیماران مبتلا به دیابت بارداری، یک محلول خوراکی استاندارد شدهی گلوکز داده و قبل و درحین این ارزیابی، از آنها آزمایش قندخون ناشتا گرفتند. سپس محققان با مقایسهی نمونهها براساس متابولیتهای متفاوت و شناختهشده، دریافتند که بهطور میانگین این زنان سهسالونیم قبل زایمان کرده بودند.متابولیتهای موجود در بدن زنانی که بیشاز ۳ماه فرزندانشان را با شیر خود تغذیه کرده بودند، با متابولیتهای گروهی که دورههای شیردهی کمتری داشتند، تفاوت زیادی داشت. آنها همچنین مشاهدهکردند که هرچه طول شیردهی بیشتر بودهاست، تغییرات در فسفولیپیدها نیز بیشتر بوده و غلظت آمینواسیدهای شاخهدار (Branched-Chain) در پلاسمای خون مادران کمتر شده و باتوجه به تحقیقات پیشین که نشانگر آن بوده که متابولیتهای مربوطه با پدیدهی مقاومت دربرابر انسولین و دیابت نوع۲ مرتبط هستند، موضوع فوق از اهمیت بیشتری برخوردار میشود. یافتههای این تحقیق بینشهای جدیدی درخصوص مسیرهای متابولیکی مرتبط با بیماری دیابت بهدست میدهد؛ مسیرهایی که تحتتأثیر شیردهی قرارمیگیرند و درنتیجه ممکناست دلیل پنهان تأثیر محافظتی (Protective Effect) شیردهی باشند. شیردهی یک روش مقرونبهصرفه است که میتواند خطر درازمدت ابتلا به دیابت نوع۲ را درمیان زنانیکه دچار دیابت بارداری میشوند کاهشدهد.
دراین تحقیق مشخصشد که بهطورمیانگین، زنانیکه دچار دیابت بارداری هستند نسبت به مادران غیردیابتی، کمتر شیرمیدهند و دورههای شیردهی آنها نیز کوتاهتر است. راهبردهای فعلی باید بر تشویق بیشتر مادران مبتلا به دیابت بارداری به شیردادن جهت پیشگیریاز ابتلای آنان به دیابت نوع۲ پایدار در آینده، متمرکز گردد.
ثبت نظر