حقایقی که در مورد پرتز سینه نمی‌دانید!+جزئیات
جراحیها لیفت،کوچک کردن و یا پرتز سینه به روش های مختلف انجام میگیرد که جراح با توجه به تبحر و تجربه ای که دارد، مناسب ترین روش را برای هر کیس انتخاب میکند. در صورت انتخاب روش نادرست احتمال ایجاد عوارض بعد عمل افزایش می یابد.
به گزارش هفته نامه پزشکی امروز به نقل از خبرگذاری برنا
به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برنا؛ علت شایع مراجعه خانمها به جراح جهت انجام عمل لیفت و کوچک کردن سینه یکی از دلایل زیر میباشد:
- سینه های بزرگ و یا شل و افتاده که از نظر فرد زیبا نیستند یا سایز آن با اندام وی تناسب ندارد
- ایجاد درد در شانه، گردن، پشت به علت سنگینی و آویزان بودن سینه
- عفونت مکرر درزیر و بین سینه ها
- گوشه گیری بعلت خجالت از حضور در اجتماع
- ایجاد شیار و لک روی شانه ها
- اختلال در فعالیت ورزشی
- فرد لباس مناسب پیدا نمیکند
این جراحی ها به روش های مختلف انجام میگیرد که جراح با توجه به تبحر و تجربه ای که دارد، مناسب ترین روش را برای هر کیس انتخاب میکند. در صورت انتخاب روش نادرست احتمال ایجاد عوارض بعد عمل افزایش می یابد.
هر فردی که کاندید انجام این عمل میشود باید قبل از عمل در مورد محدودیتهای این نوع جراحی ها و عوارض حین و بعد از عمل آگاهی کافی کسب نماید. درست ترین روش کسب این اطلاعات پرسش از جراح در زمان مشاوره است. سوال از افرادی که قبلا جراحی شده اند روش درستی برای پاسخ به سوالات نمیباشد.
تمام اعمال جراحی که روی بدن انسان انجام میگیرد حتی با رعایت کامل تکنیک های جراحی عوارض خاص خودشان را ایجاد میکنند . جراحی های زیبایی هم از این قاعده مستثنی نیستند .عوارض میتواند بعلت های مختلف ایجاد شود و تمام تلاش کادر پزشکی در جهت کاهش این عوارض میباشد . فرد داوطلب این عملها باید دستورات قبل و بعد عمل را بدقت رعایت کند تا احتمال بروز عارضه کاهش یابد.
مهم ترین عوارض احتمالی عبارتند از:
خونریزی و تجمع لخته (هماتوم) داخل سینه که در کمتر از 1% موارد دیده میشود. اغلب در 12 ساعت اول بعد عمل و معمولا در یک سینه ایجاد میشود. علایم آن افزایش درد، بزرگ و سفت شدن سینه همراه کبودی وسیع است. سریعا باید خون و لخته تخلیه شود. گاهی خونریزی و هماتوم محدود است و نیاز به تخلیه نیست و خودبخود جذب میشود. گاهی خونریزی تاخیری است و 10 تا 14 روز بعد از عمل بوقوع میپیوندد و علت آن ورزش و فشار و ضربه به سینه است که لخته های کوچک داخل سینه کنده شده و خونریزی ایجاد میشود. توصیه میشود 10 روز قبل عمل داروهای رقیق کننده خون مانند آسپرین مصرف نشود و تا دو ماه فعالیت شدید بدنی ممنوع است.
تجمع مایع یا سروما داخل سینه با احتمال 5-1% ایجاد میشود. علامت آن بزرگ شدن سینه , احساس جابجایی مایع و هوا داخل سینه و صاف و کشیده شدن پوست ناحیه و ورم پوست میباشد. اغلب با سرنگ قابل تخلیه است و درمان بیشتری نیاز نیست.
عفونت و آبسه در12-1% موارد ایجاد میشود . زمان وقوع آن روز 14-10 بوده وعلایم آن تب، احساس بیماری، درد درناحیه بخیه یا سینه، ورم و قرمزی پوست، ترشح از زخم، باز شدن بخیه میباشد . جهت درمان آنتی بیوتیک تجویز شده و آبسه تخلیه میشود. شروع مصرف آنتی بیوتیک بلافاصله بعد ازعمل و پانسمان درست و پاکیزه نگاه داشتن زخم به کاهش عفونت کمک میکند .
باز شدن زخم و تاخیر التیام زخم با احتمال 5% ایجاد میشود. اغلب بعلت عفونت، نکروز و کشش زیاد در محل بخیه ها ایجاد میشود . اغلب خودبخود بسته خواهد شد و دخالت جراحی لازم نیست ولی اکر اسکار ناجور ایجاد شد بعدا میتوان ترمیم ثانویه انجام داد.
پوست شل و اضافه در زیر سینه یا در دو انتهای برش زیر سینه بسته به روش جراحی میتواند بعد عمل بوجود بیایید . در 12% موارد ایجاد میشود . اغلب با گذشت زمان از بین میرود . ولی در صورت تداوم , بعد یکسال میتوان آن را برداشت و ترمیم کرد . ماساژ دادن ناحیه با پوست اضافه به جمع شدن آن کمک میکند . این مشکل بیشتر در افراد چاق ایجاد میشود.
غیر قرینگی در 10% جراحی ها و حتی بیشتر میتواند ایجاد شود . که بین دو سینه از نظر سایز یا شکل تفاوت وجود دارد. غیر قرینگی میتواند در مورد اندازه هاله سینه و محل نوک سینه هم اتفاق بیفتد. چون درحالت طبیعی در اکثر افراد بین دو سینه از نظر سایز و شکل اختلاف وجود دارد بنابراین 10%اختلاف بین دو سینه بعد از جراحی در تمام موارد گفته شده قابل قبول بوده و نیاز به دستکاری مجدد ندارد.
در مورد غیر قرینگی تا چندین ماه بعد از عمل و تا بهبودی کامل نمیتوان نظر داد چون روند التیام دو سینه با هم فرق دارد و گاهی بعلت ورم طولانیتر یا وجود هماتوم و سروما , یک سینه بزرگتر دیده میشود. هر گونه دستکاری و جراحی مجدد یکسال بعد قابل انجام است و دستکاری سینه قبل از این زمان میتواند نتایج نامطلوب بدنبال داشته باشد.
نکروز نوک سینه وهاله سینه بصورت ناقص یا کامل در 6% عملها میتواند بوجود بیاید. هر چه سینه افتاده تر باشد احتمال آن بیشتر میشود . در افراد چاق , دیابتی و مصرف دخانیات شایع تر است . علت آن اختلال در خونرسانی به هاله و نوک سینه است که به مرگ بافت این ناحیه منجر میشود . و علامت آن سیاه شدن بافت میباشد . در صورت وقوع صبر میکنیم تا بافت خودبخود ترمیم پیدا کند و سپس میتوان با جراحی پلاستیک هاله و نوک سینه را بازسازی کرد. در موارد نکروز ناقص، پس از التیام زخم اگر رنگ هاله از بین رفته آن را به رنگ طبیعی تاتو میکنیم.
تغییر حس هاله یا نوک سینه بصورت موقت یا دایمی در تمام روشهای جراحی تا 15% موارد میتواند اتفاق بیفتد. بیحسی موقت در عرض 18 ماه برطرف میشود. هر چه بافت بیشتری از سینه برداشته شود و در واقع سینه کوچکتر شود احتمال ایجاد این عارضه بیشتر میشود.
اسکار یا جای عمل پهن و برجسته (گوشت اضافه) تا 18% موارد بعد عمل میتواند ایجاد شود. اسکار بدشکل دربرش لنگری بیشتر از برش عمودی و دور هاله ایجاد میشود. در بهترین شرایط خط بخیه پس از یک تا دو سال اسکار باریک سفید رنگ بجا میگذارد و در طی زمان کم کم محو میشود. در صورت وجود کشش زیاد در ناحیه بخیه ها بعلت تکنیک بد جراحی یا وجود هماتوم یا سروما، وجود زمینه ژنتیکی، عدم محدودیت حرکت دست که سبب فشار به محل عمل و کشش در ناحیه شود , عفونت و باز شدن زخم و استفاده از دخانیات احتمال ایجاد اسکار هیپرتروفیک(گوشت اضافه) افزایش مییابد. استفاده از شیت سلیکونی کرمهای مناسب و لیزر به رفع این اسکارها کمک میکند . گاهی بابد این اسکارها را برداشت و مجددا ترمیم کرد که این عمل یک تا دو سال بعد قابل انجام است.
سفت یا گلوله شدن قسمتی ازبافت داخل سینه که اکثرا بعلت نکروز چربی ایجاد میشود . چربی داخل سینه در بعضی نواحی داخل بخیه گیر افتاده یا خونرسانی آن مختل میشود و بافت چربی میمیرد ونکروز میشود در نهایت به کیست چربی تبدیل و بصورت توده سفت لمس میشود که گاهی دردناک میباشد . شیوع آن تا 22 درصد است. در سینه های چاق و بزرگ و افتاده و در مصرف دخانیات بیشتر دیده میشود . اکثرا خودبخود از بین میرود و به درمان خاصی نیاز ندارد . گاهی بعلت درد و عفونت نیاز به جراحی دارد.
لخته شدن خون در وریدها و آمبولی به ریه در افراد چاق و با سابقه قبلی، در افراد با فعالیت بدنی کم، سابقه واریس، در اختلالات انعقادی خون، در عملهای طول کشیده و در انجام همزمان چند عمل جراحی دیده میشود . بستن پمپ فشار به پاها حین جراحی و استفاده از داروی ضد آمبولی به پیشگیری از این عارضه خطرناک کمک میکند.
اختلال شیردهی یکی از عوارض مهم این نوع جراحی ها میباشد . به هر میزان که از بافت غددی سینه برداریم به همان میزان احتمال شیردهی کاهش می یابد . حتی اگر بعدا فرد باردار شود و سینه اش شیر تولید کند در اغلب موارد شیر کافی برای سیر کردن نوزاد تولید نمیشود و نیاز به شیر خشک هست . حتی در مواردی که بافت غددی قابل توجهی حین عمل حفظ میشود بعلت ایجاد التهابات داخل سینه احتمال بسته شدن مجاری شیری و اختلال در جریان شیر دهی در آینده وجود خواهد داشت . کلا این عملها برای خانمهایی توصیه میشود که تصمیم به فرزندآوری مجدد ندارند.
مهم ترین عوارض مربوط به جراحی پروتز سینه
هماتوم یا تجمع لخته خون بدنبال خونریزی در داخل سینه , معمولا در 12 ساعت اول بعد جراحی ایجاد میشود. احتمال آن حدود 5 درصد است . میتواند بدنبال سرفه شدید , حرکات دست و فشار به محل عمل ایجاد شود . بزرگ شدن ناگهانی سینه همراه تشدید درد و کبودی از علایم آن است . هماتوم باید سریعا تخلیه و خونریزی کنترل شود تا از ایجاد کپسول سفت دور پروتز جلوگیری شود.
سروما یا تجمع مایع در کمتر از 1 درصد موارد ایجاد میشود. علامت آن بزرگتر شدن سینه احساس وجود مایع و هوا داخل سینه و صاف شدن و ورم پوست سینه میباشد . اگر شدت آن زیاد باشد باید تخلیه شود.
عفونت در کمتر از 1.5 درصد موارد ایجاد میشود . علایم آن قرمزی درد ورم سینه مبتلا با یا بدون تب میباشد . علت های مختلف برای عفونت وجود دارد یکی از علل آن انتقال میکروب از طریق خون در افرادی است که دچار عفونت ادراری یا سینوزیت یا عفونت پوست در یک جای دیگر از بدنشان هستند بهتر است که این بیماریها درمان شده و از دستکاری جوش های پوستی پرهیز شود. در عفونت شدید باید پروتز خارج شود و عفونت کامل درمان شده و 6 ماه بعد مجددا پروتز تعبیه شود. عفونت با احتمال افزایش سفت شدن کپسول دور پروتز همراه است.
سفت شدن کپسول دور پروتز شایع ترین و مهم ترین عارضه این عمل بوده و میزان آن 15 تا 20 درصد میباشد . اغلب یکطرفه است . بعد ازعمل , در تمام افراد توسط بدنشان بدور پروتز , بعلت اینکه یک جسم خارجی تلقی میشود کپسول بسیار نازکی تشکیل میشود که نرم بوده در لمس احساس نمیشود . بعلل اکثرا نامعلوم در بعضی افراد این کپسول ظریف سفت و ضخیم میشود ولی در پروتز نوع ژلی , پروتز با سطح صاف و همچنین در موارد تعبیه پروتز زیر بافت سینه بیشتر دیده میشود . عفونت و هماتوم در ایجاد آن نقش دارند . زمان ایجاد آن از 45 روز بعد عمل تا 6 سال بعد میباشد . علایم آن , سفت شدن و جمع شدن سینه , تغییر شکل و ظاهر سینه و گاهی درد است . درمان آن بسته به شدت سفت شدن کپسول از مراقبت و تحت نظر بودن تا جراحی برداشتن کپسول و تعویض پروتزمتفاوت است . اخیرا ایجاد نوع نادری از سرطان سینه با احتمال بسیار کم به این بیماری ربط داده شده است .
پروتز در بالاتر از حد مطلوب در سینه قرار بگیرد در این حالت بالای سینه ها پر و نوک سینه به سمت پایین میچرخد . که اکثرا تا دو هفته بعد خودبخود اصلاح میشود و بیشتر در مواردی که پروتز زیر عضله گذاشته شده دیده میشود. اگر تا دو هفته بهبودی حاصل نشد کش مخصوصی بالای سینه ها بسته میشود تا به پایین آمدن پروتز کمک کند . گاهی پروتز در پایین تر از حد مطلوب در سینه قرار میگیرد و بالای سینه ها خالیتر و قسمت زیر سینه بیش از حد پر است . این حالت در سینه های شل و افتاده که پروتز زیر بافت سینه قرار داده شده ایجاد میشود. بهترین کار پیشگیری از ایجاد آن است که در این موارد بهتر است از ابتدا همزمان عمل لیفت سینه هم انجام شود .
دیده شدن و قابل لمس شدن پروتز از روی پوست در حدود 3 درصد موارد دیده میشود بیشتر در ناحیه داخلی و زیر سینه اتفاق میافتد . بافت زیر جلدی کم و پوست نازک , قادر نیست پوشش کافی روی پروتز ایجاد کند و سبب این مشکل میشود راه حل آن افزایش چربی زیر پوستی با افزایش وزن و گذاشتن پروتز های کوچکتر در این افراد و گاهی تزریق چربی به زیر پوست میباشد. این عارضه در پروتزهای آناتومیک و ژلی کمتر از پروتزهای گرد و سالینی دیده میشود.
بی حسی نوک سینه , هاله و پوست سینه بصورت موقتی به درجاتی بعد از این جراحی دیده شده است . میزان شیوع 2 تا 3 درصد است . علت آن کشیده شدن رشته های عصبی بعلت فشار پروتز است. بندرت بیحسی دایمی ایجاد میشود. ماساژ ملایم پوست سینه و نوک و هاله در رفع سریع تر بیحسی کمک کننده است.
پاره شدن پروتز در نیم تا 7 درصد موارد دیده میشود و در مورد پروتز ژلی باعث لیک مواد داخل پروتز به بافت سینه میشود که باید پروتز را خارج و پروتز دیگری تعبیه کرد . اکثرا بدون علامت است ولی گاهی بصورت توده و تغییر شکل سینه خود را نشان میدهد . پروتز سالینی اگر پاره شود کامل خالی میشود و باید تعویض شود . از علل این عارضه ضربه مستقیم , ترومای فرسایشی مانند ورزش سنگین به مدت طولانی و یا فشار به سینه در تصادفات , ماموگرافی سینه و یا وارد کردن سوزن موقع بررسی توده های سینه است.
اسکار یا جای عمل پهن و برجسته (گوشت اضافه) دراثر کشش در ناحیه بخیه ها میتواند ایجاد شود . گذاشتن پروتز های بزرگ یکی از علل آن است . عفونت , باز شدن زخم , کشش دستها که به بخیه ها فشار وارد کند از علل دیگرآن است.
مطالب مرتبط
ثبت نظر