محققان دانشگاه ایالتی میشیگان، ترکیب شیمیایی جدیدی را کشف‌کردند که قادر است تا ۹۰درصداز گسترش ملانوما جلوگیری‌کند.
این ترکیب دارویی به دنبال توانایی ژن‌ها برای تولید مولکول‌های RNA و پروتئین‌های خاصی در تومورهای ملانوما ساخته شده‌است. فعالیت این ژن، باعث گسترش بیماری می‌گردد که با این ترکیب دارویی کشف‌شده می‌توان از فعالیت آن جلوگیری‌کرد و تاکنون هیچ دارویی از‌این نوع نتوانسته به این اندازه مؤثر باشد.
«ساخت داروهای کوچک مولکولی که بتوانند این فعالیت ژنی را که مکانیسم سیگنال‌دهی مهمی در پیشرفت ملانوما محسوب‌می‌شود متوقف‌کنند، یک چالش بوده و این ترکیب دارویی در‌واقع همان دارویی است که برای درمان بالقوه بیماری اسکلرودرمی توسط محققان مورد ارزیابی قرار‌می‌گرفت و اکنون آنها متوجه‌شده‌اند که برای این نوع سرطان مؤثر و مفید است».
بیماری اسکلرودرمی نوعی بیماری خود‌ایمنی نادر و غالباً کشنده است که موجب سفت و ضخیم‌شدن بافت پوست می‌شود و می‌تواند ارگان‌هایی نظیر ریه‌ها، قلب و کلیه را نیز درگیر‌کند. تقریباً همان مکانیسمی که باعث فیبروز یا ضخیم‌شدن پوست می‌شود، در بیماری اسکلرودرمی نیز به گسترش سرطان کمک‌می‌کند.
امروزه بیش‌از ۹۰درصداز داروهای موجود در بازار را داروهای کوچک مولکول (Small molecule drugs) تشکیل‌می‌دهند و این یافته‌ها یک کشف اولیه است که می‌تواند در مبارزه با سرطان مرگبار پوست (ملانوما) بسیار مؤثر باشد. طبق برآوردها حدود ۱۰هزار‌تَن هر‌ساله در‌اثر ملانوما جان خود را ازدست می‌دهند.
«ملانوما خطرناکترین نوع سرطان‌پوست است که در آمریکا هر‌ساله ۷۶۰۰۰مورد جدید به تعداد این بیماران اضافه‌می‌شود، این بیماری به این‌علت کشنده است که به‌سرعت در‌سراسر بدن گسترش‌می‌یابد و به اعضای دوردست مانند مغز و ریه‌ها حمله‌می‌کند».
این داروی جدید قادر است فرایند رونویسی گروهی از پروتئین‌ها موسوم به «عوامل رونویسی مرتبط با میوکاردین» (Myocardin-Related Transcription Factors:MRTFs) را در سلول‌های ملانوما متوقف‌سازد. این پروتئین‌ها تحت‌تأثیر پروتئین دیگری به‌نام Ras homology C) RhoC) فعال‌می‌شوند، این پروتئین در‌مسیر سیگنال‌دهی یافت‌‌می‌گردد و می‌تواند با سرعت زیادی موجب گسترش ملانوما در بدن شود.
این دارو سرعت مهاجرت سلول‌های ملانوما را درحدود ۸۵تا۹۰درصد کاهش‌می‌دهد. این گروه از محققان همچنین متوجه شدند که این دارو تومورهای موجود در ریه موش‌ها (که توسط تزریق سلول‌های ملانومای انسانی ایجاد‌شده بود) را تا‌حد‌زیادی کاهش‌می‌دهد.
محققان از سلول‌های سالم ملانوما برای آزمایش بازدارنده‌های شیمیایی آنها استفاده‌نمودند. این‌کار سبب‌شد تا ترکیباتی را کشف‌کنند که می‌توانند درهر نقطه‌ای از مسیر، سیگنال‌دهی RhoC را متوقف‌سازند. توانایی متوقف‌سازی کل این مسیر به محققان کمک‌کرد تا به پروتئین سیگنال‌دهی MRTF به‌عنوان هدفی جدید پی‌ببرند. مشخص‌کردن اینکه این مسیر در‌کدام یک از بیماران فعال است، گام مهم بعدی در گسترش داروی آنها می‌باشد زیرا به آنها کمک‌می‌کند تا دریابند که این دارو برای کدام‌یک از بیماران مؤثرتر است.
محققان معتقدند:«تأثیر ترکیب داروی ما بر متوقف‌سازی رشد سلول‌های ملانوما و جلوگیری‌از پیشرفت بیماری، زمانی بیشتر می‌شود که این مسیر فعال‌شده باشد. برای برآورد میزان خطر خصوصاً در بیمارانی‌که در مراحل اولیه ملانوما هستند، می‌توانیم پروتئین‌های MRTF را فعال‌کنیم». چنانچه این بیماری زود تشخیص‌داده شود، احتمال مرگ فقط ۲درصد است اما چنانچه دیر تشخیص‌داده شود، احتمال مرگ به ۸۴درصد افزایش‌می‌یابد.
این محققان بیان می‌دارند:«بیشتر افراد مبتلا به ملانوما به‌دلیل گسترش بیماری فوت می‌شوند.داروهای ما می‌توانند از گسترش و پیشرفت سرطان جلوگیری نموده و به‌طور بالقوه موجب افزایش بقای بیماران گردند».
Ref: Molecular Cancer Therapeutics, 2017
ثبت نظر