محققان در ایالات‌متحده با مقایسه‌ی دو‌گروه موش دریافت‌کننده‌ی درمان سرطان یکسان، متوجه شدند که گروه موش‌های دچار اختلال خواب در‌مقایسه با موش‌های خوب استراحت‌کرده، تومورهای بزرگ‌تر و تهاجمی‌تری دارند.
این تیم یافته‌های خود را مبنی براینکه سیستم ایمنی موش دچار اختلال خواب در مبارزه با مراحل اولیه‌ی سرطان ناکارآمدتر از سیستم ایمنی موش خوب استراحت کرده است، گزارش‌نمودند.
محققان می‌گویند:
« نه تومور و نه سیستم ایمنی بدن، بلکه خواب چندپاره است که موجب تغییر رفتار سیستم ایمنی با سرطان می‌شود.
به‌گونه‌ای که باعث تهاجمی‌ترشدن سرطان می‌شود».
«خوشبختانه هدف بررسی ما نیز یک داروی بالقوه‌ی هدفمند است و آنها یک پیام‌رسان بیولوژیکی به‌نام پروتئین TLR4 یافته‌اند که به فعال‌کردن سیستم ایمنی ذاتی کمک می‌کند.
همچنین به‌نظر می‌رسد TLR4 به‌عنوان یک (حلقه‌ی اطمینان) بین کمبود‌خواب و رشد سرطان عمل می‌کند. تمرکز آنها روی اثرات خواب چندپاره در موش‌هایی که فاقد این پروتئین هستند، دیده‌نمی‌شود».
تأثیر خواب چنـد‌پاره روی تومور در حیوانات:
محققان بر‌این باورند که بررسی آنان که توسط NIH تأمین مالی شده‌است، اولین بررسی نشان‌دهنده‌ی اثرات خواب چندپاره روی رشد و قدرت تهاجم تومور در مدل حیوانی است.
بررسی به‌این‌دلیل صورت‌گرفت که ارتباط بین آپنه‌ی‌خواب و مرگ ناشی‌از سرطان، توجه محققانی که در‌مورد عواقب آپنه‌ی‌خواب، علامت‌های آن و خواب مختل صاحب‌نظر هستند را به خود جلب‌نمایند.
به‌عنوان‌مثال در‌سال2012، محققان در دو بررسی، پیوند قوی بین آپنه‌ی‌خواب و مرگ‌و‌میر سرطان را گزارش کرده‌اند.
این محققان برای بررسی بیشتر، یک دسته آزمایش را با استفاده از موش‌های آزمایشگاهی انجام دادند.
در‌طول روز زمانی‌که گروه کوچکی از موش‌ها بهطور معمول در قفس خود خوابیده‌اند، یک قلم‌موی موتوری بی‌صدا از نیمی‌از قفس عبور داده شده و اجباراً موش را از خواب بیدار می‌کند، سپس موش‌ها دوباره می‌خوابند. بقیه‌ی موش‌ها در آرامش رها شدند.
پس‌از یک هفته، سلول‌های توموری به موش‌ها تزریق شد که باعث ایجاد تومور در همه می‌گردد. چهار‌هفته بعد محققان موش‌ها را مورد بررسی مجدد قراردادند: موش‌های دچار اختلال‌خواب، تومورهای بزرگ‌تر و تهاجمی‌تر داشتند.
محققان دریافتند در موش‌هایی که خوابشان مختل‌شده است، اندازه‌ی تومور دو برابر موش‌هایی است که بهطور معمول خوابیده‌بودند.
در آزمایشی دیگر، آنها سلول‌های تومور را در عضلات ران موش کاشتند جایی‌که معمولاً رشد سرطان را محدود می‌کند در موش دچار اختلال خواب، تومور تهاجمی‌تر بود و به بافت اطراف سرایت نمود.
محققان توضیح می‌دهند که معمولاً در عضلات، تومورها دریک کپسول بافتی و نه اسکار مانند محصور می‌شوند: تومور تبدیل می‌شود به «گوی‌های کوچک» با مرز مشخص بین بافت سرطانی و‌طبیعی.
با‌این‌حال در موش‌های دچار اختلال‌خواب، تومور با فشار از کپسول خارج‌شده و به عضلات و استخوان هجوم می‌برد.
تفاوت ناشی از سلول‌های ایمنی:
وقتی آنها به‌دنبال یافتن مکانیسم‌های ملکولی زمینه‌ساز این امر بودند، تیم تفاوتی بین دو‌گروه موش پیدا‌نمود که به‌نظر‌می‌رسد توسط سلول‌های ایمنی به‌نام ماکروفاژ مرتبط با تومور یا TAMs هدایت می‌شود.
TAMs باتوجه به پیام دریافتی، دو مسیر را طی خواهند کرد. یکی‌از مسیرها باعث از‌بین‌بردن سلول‌های سرطانی توسط آنها می‌شود، درحالی‌که مسیر دیگر باعث می‌شود آنها به رشد عروق خونی جدید برای تومور کمک کنند.
تیم دریافت که در موش‌های خوب استراحت کرده اغلب TAMs در مرکز تومور در حال از بین بردن سلول‌های سرطانی هستند. اما در موش دچار اختلال خواب اغلب TAMs در اطراف لبه‌های خارجی تومور قرار داشتند و مشغول کمک به رشد رگ‌های خونی برای افزایش جریان خون و کمک به رشد تومور‌بودند.
موش دچار اختلال خواب همچنین میزان بالایی از TLR4 داشت. به‌نظر می‌رسد این پروتئین پیام‌رسان با دو پروتئین دیگر یعنی MYD88 و TRIF همکاری می‌کند تا موجب عملکرد به نفع رشد تومور، توسطTAMs در موش دچار اختلال خواب شود.
بنابراین در بخش نهایی آزمایش، محققان سلول‌های توموری را به موش‌های پرورش‌یافته‌ی فاقد یکی‌از این سه پروتئین پیام‌رسانی تزریق می‌کردند.
آنها دریافتند که سرعت رشد تومور در موش دچار اختلال خواب فاقد MYD88 یا TRIF کمی کمتر است. اما در موش دچار اختلال خواب فاقد TLR4، سرعت رشد تومور بیشتر از موش‌های خوب استراحت کرده نبود.
به‌نظر‌می‌رسد که TLR4 متهم اصلی رشد تومور است، چراکه محققان اینگونه توضیح می‌دهند:
«هنگامی که ما سلول‌های تومور را به موش‌های فاقد TLR4 تزریق نمودیم، تفاوت بین موش خوب استراحت‌کرده و دچار اختلال خواب ناپدید شد».
او معتقد است که یافته‌های این بررسی یک توضیح بیولوژیک برای ارتباط مشاهده‌شده بین خواب مختل و سرطان ارائه می‌کند و اشاره می‌کند که «پیام سلامتی ما این است که از کیفیت و کمیت خواب خود، مثل حساب بانکی‌تان مراقبت کنید.»
مرکز کنترل و پیشگیری بیماری آمریکا (CDC) اعلام کرد حدود 70میلیون آمریکایی مشکلات مزمن خواب دارند. باتوجه به اینکه اختلال خواب مانند سرطان، بیشتر در افراد میانسال و مسن‌تر وجود دارد، نویسندگان می‌گویند یافته‌های آنها «پیامدهای گسترده‌ای دارد».درحال‌حاضر تیم پژوهشی در‌نظر دارد تأثیر اختلال خواب را در سهولت گسترش سرطان (متاستاز) و پاسخ به شیمی‌درمانی بررسی کند.
پیش‌از‌این، «اخبار پزشکی‌امروز» (MNT) یک بررسی در‌مورد ارتباط اختلال خواب با افزایش خطر ابتلا به سرطان پروستات در مردان را منتشر نموده بود.
ثبت نظر