بی‌تردید گرفتن یک‌شرح‌حال کامل و جامع از بیماران، در رسیدن به تشخیص بیماری اهمیت خاص خود را دارد. مطلبی که استادان بزرگ در تمام نقاط جهان روی آن تأکید بسیاری دارند.
در‌این‌نوشته سعی شده‌است تا نکاتی در‌این‌مورد بازگو شود، چرا‌که در سال‌های اخیر موضوع «شرح‌حال‌گرفتن از بیمار» بسیارکم‌رنگ شده‌است. بنابراین صحبت در‌این مقوله آن‌قدر مهم است که هرچه بیشتر گفته‌شود باز‌هم کم است.
محیط مناسب برای گرفتن شرح‌حال بیمار:
محیط باید کاملا آرام، خلوت و بی‌سر و صدا باشد، خواه مطب، درمانگاه یا اطاق بیمارستان تا بیمار بتواند به‌راحتی حرف‌های خود را بازگونماید، حضور فرد ثالث هنگام شرح‌حال گرفتن ضروری نیست و ممکن‌است آزادی‌بیان را از بیمار سلب‌نماید، مگر‌اینکه خود بیمار بخواهد و یا وجود او در تکمیل شرح‌حال مؤثر بوده و یا بیمار احتیاج به مترجم داشته باشد.
زمان کافی از الزامات اخذ شرح‌حال خوب است، موضوعی‌که ما به بهانه کمبود وقت و تعداد زیاد بیمار کمتر رعایت‌می‌کنیم و غالباً آن‌را به همکار جوانی واگذار می‌کنیم که شرح‌حال بیمار را بگیرد و خلاصه آن‌را برای ما بازگو‌کند. البته این موضوعی است که مورد خوشایند بیماران نبوده و بدتر آنکه از بیمار بخواهیم تا شرح‌حال خود را خود‌ش بنویسد و به ما بدهد؛ شرح‌حالی که شاید هیچ‌وقت مجال خواندن آن‌را پیدا نکنیم!
آزادی‌بیان بیماران بسیار مهم است و باید به آنها فرصت کافی داد تا هرچه دلشان می‌خواهد بگویند و اگر او را از گفتنی‌ها باز‌داریم و وسط حرفش بدویم و کلامش را قطع‌کنیم، چه‌بسا رشته کلام از دستش خارج‌شده و بسیاری از حرف‌ها را فراموش‌‌کند. ضمن آنکه نباید از گفتن بترسد و یا خجالت بکشد.
تکرار شرح‌حال:
بسیاری‌از بیماران به‌علت مراجعات متعدد به پزشکان مختلف و بیان شرح‌حالشان به‌طور مکرر، از بازگوکردن مجدد آن خسته‌می‌شوند و حوصله بیان مکرر را ندارند که در‌این‌صورت باید با ملایمت و کلمات امیدبخش آنها را وادار به‌صحبت‌کرد و درهمین‌راستا هنگامی‌که از بیمار می‌پرسی‌که شما چه ناراحتی دارید؟به انبوه عکس‌ها و آزمایشاتی که جلوی شما گذارده‌اند اشاره‌کرده و به زبان‌بی‌زبانی می‌گویند: از اینها به‌پرس! اینجاست که باید به آرامی و با لبخند بر لب گفت: عزیزم اینها موجودات بی‌جانی هستند که نمی‌توانند حرف بزنند و جای کلام جان‌دار و زنده شما را بگیرند. خوشحال‌می‌شوم که تمام موضوعات‌را از زبان خودتان بشنوم و... چنین است که هنرپرس‌وجو و به‌دنبال آن معاینه کامل، ما را به‌سوی تشخیص درست بیماری هدایت خواهندکر؛ آنچنان که در۸۰تا۹۰درصد از موارد ما را از انجام آزمایش‌های بی‌ضرر و اقدامات تصویری غیرلازم معاف خواهند‌نمود.
مطالب مرتبط
ثبت نظر