زندگی درعصر کنونی سرشار از انواع استرس‌ها، فشارهای روانی، دوندگی‌ها و ناملایمات خاص خود می‌باشد که انسان دراعصار گذشته شاهد این گونه معضلات طاقت‌فرسا نبوده است. این معضلات علاوه بر ایجاد فرسودگی روح و روان، به طور بطئی و درطول زمان باعث بروز تعدادی مشکلات جسمی و بیماریها نیز می‌گردد. دراین خصوص روانشناسان دستورالعمل‌های مفید ومتعددی ارائه می‌دهند که عمل به آنها باعث افزایش توان روحی و جسمی جهت مقابله با این گونه استرس‌ها می‌شود. یکی از فعالیت‌های مفرح و مثبت دراین خصوص، مسافرت می‌باشد. مسافرت همیشه باعث ایجاد انگیزه در زندگی و تقویت روحیه، شادابی و نشاط می‌شود. این شور و هیجان خود باعث بهبود کیفیت زندگی شده و به طورحتم امید به زندگی را نیز افزایش خواهد داد. علاوه براین، مسافرت‌یک روش ترک موقت زندگی پرتنش روزمره است و انسان دراین مدت کوتاه می‌تواند زندگی عادی خود را کنار گذاشته و انسان دیگری شود که این امر توان توازن روحی و روانی را به دنبال خواهد داشت. همه شاهد بوده‌ایم که بعد از مراجعت از مسافرت چقدر پرانرژی و شاداب بوده‌ایم به طوری که به راحتی به کارهای عقب‌افتاده پرداخته و حتی توانسته‌ایم ایده‌های نوینی ارائه دهیم. تجارب نشان داده است که مسافرت‌های کوتاه‌مدت )حتی درحد یک الی دو روز) خالی از آثار مثبت نبوده و در حد خود مؤثر و کارآمد می‌باشند.
ازنظر بزرگان دینی نیز مسافرت دارای جایگاه ویژه‌یی است، چنانچه امیر مومنان (ع (می‌فرمایند: مسافرت کنید که درآن پنج فایده است: اندوه‌زدایی، درآمدزایی، دانش‌افزایی، ادب آموزی وهمراهی با شرافتمند) مستدرک‌الوسائل، ج8، ص115).
سایر اثرات مثبت مسافرت عبارتند از: تغییر رفتار اجتماعی افراد، شناخت مکان وافراد جدید، فرصتی جهت درکنار خانواده بودن، دریافت آموزش‌های ویژه و اخذ توانمندی های جدید توسط فرزندان و ...
دراین بین افرادی که قصد مسافرت دارند ممکن است مبتلا به انواع بیماریهای مزمن همانند بیماریهای قلبی عروقی، دیابت، فشارخون بالا، آسم و ... باشند که باید قبل از اقدام به مسافرت و درطول آن تمهیدات ویژه‌یی مد نظرشان باشد تا این فعالیت مفرح تبدیل به فرصت تهدید‌زای سلامت نگردد.
مسافرت ودیابت
دراین تردیدی نیست که سفر موجب تجدید قوای افراد می‌شود و بیماران دیابتی نیز از این قاعده مستثنی نیستند. رعایت برخی نکات به این بیماران کمک می‌کند بدون این که سفر برایشان دردسرساز شود، لحظات خوب وخوشی راکنار خانواده سپری کنند. برخی از افرادی که به بیماریهای مزمن به ویژه دیابت مبتلا هستند، هنگام مسافرت نسبت به مصرف داروها وپرهیزهای غذایی خود بی‌اعتنا و فراموشکار می‌شوند و یا اینکه بیش ازحد نگران بوده و اینگونه برایشان تداعی می‌گردد که به علت بیماری، انجام سفر برای انها خطرناک است. این افراد احساس می‌کنند سفر روال عادی و روزمره‌ی زندگی آنها را به هم می‌زند و روند مراقبتی آنها مختل می‌شود، اما اشاره به این نکته مهم است که افراد مبتلا به دیابت نباید بیماری را مانعی برای مسافرت خود بدانند، بلکه با لحاظ کردن شرایط خاص سفر و راه‌های مراقبت از خود می‌توانند ضمن حفظ سلامت خود، از سفرشان نهایت لذت را ببرند.مسافرت نیز مانند برخی وقایع خوشایند و یا تلخ زندگی نوعی عامل استرس‌زا به شمار می‌رود و همین استرس موجب نوسان قند خون می‌شود. اما چنانچه برای سفر برنامه‌ریزی منظم ومنسجمی به عمل آید ازاین استرس‌ها به مقدار زیادی کاسته شده و به این ترتیب عوارض نوسانات قند خون نیز به حداقل خواهد رسید. بنابراین بیماران دیابتی باید قبل از مسافرت با پزشک خود مشورت کنند و درباره‌ی شیوه‌ی مراقبت از خود وبیماری‌های احتمالی دوران سفر سوال کنند وازوی بخواهند داروها و رژیم‌غذایی‌شان را بر اساس ویژگی‌های فردی وفعالیت‌هایشان تنظیم کند.
با توجه به استرس‌های مسافرت، تغییر میزان فعالیت ونیز تغییر عادات زندگی و نوع تغذیه درایام مسافرت به بیماران دیابتی (به ویژه وابسته به انسولین) توصیه می‌شود که دستگاه سنجش قند خون (گلوکومتر (و نوارهای آن و سرنگ انسولین به مقدارکافی به همراه داشته باشند و با فواصل کمتری نسبت به روزهای عادی، قند خون خود را کنترل کنند. نوارهای گلوکومتر باید درجعبه‌ی مخصوص خود نگهداری شود. بهتراست انجام تست قندخون توسط گلوکومتر دراتاقی با دمای معمولی انجام شود، زیرا در هوای سرد ممکن است قند خون را به صورت کاذب کمتر از معمول نشان دهد. قبل از اقدام به نمونه‌گیری خون، نوک انگشت توسط آب معمولی شسته شود تاقندی درموضع خون‌گیری وجود نداشته باشد. درصورت مصرف قرص‌های ضددیابت، مقدارکافی از آنها را که دارای تاریخ مصرف مناسب می‌باشند به همراه داشته باشند. همچنین به همراه داشتن کارت هویت بیماری که بیانگر دیابتی‌بودن شخص است، ضروری به نظر می‌رسد. این کارت باید حاوی اطلاعاتی مبنی بر نوع بیماری و شماره تلفن تماس باشد وبهتر است ازگردن بیمار (از زیر لباس (آویزان باشد تا درمواقع ضروری و حین معاینه دیده شود. بیماران دیابتی حتماً درطول مسافرت مقداری حبه قند، عسل، بیسکویت یا آبمیوه به همراه داشته باشند تا در مواقع کاهش احتمالی قندخون و بروز علائم، آن را سریعاً مصرف کنند.
ثبت نظر