تدبیر افسردگی در بیماران سالمند

هشت سال بعد از درمان ، احتمال مرگ در بیماران دچار افسردگی ماژور بیشتر از افرادی نبود که به افسردگی مبتلا نبودند.

طی یک کار ازمایی غیر انتخابی پیشین در بالغان سالمند افسرده، یک مداخله که طی آن تدبیر کننده ی مراقبت از افسردگی با پزشکان مراقبت اولیه کار می کرد تا افسردگی را بر اساس آلگوریتم ( یعنی دارو، رواندرمانی) درمان و پایش کنند به تسکین بهتر نشانه ، احتمال بیشتر رمیسیون ، و بروز کمتر افکار خودکشی بعد از 12 ماه ، در مقایسه با مراقبت معمولی منتهی شد. اکنون، محققان آثار دراز مدت همین مداخله را در قریب به 1200 بزرگسال بالاتر از 60 سال گزارش کرده اند که در 20 موسسه ی مراقبت اولیه از نظر افسردگی غربالگری شده بودند ، در ابتدا نیمی از شرکت کنندگان دچار افسردگی مینور و ماژور بودند . انجام کار به مدت 2 سال برای تدارک مداخله یا مراقبت معمولی غیر انتخابی شده بود.

بعد از متوسط 8 سال پیگیری، یک سوم شرکت کنندگان در گذشتند. در مراقبت معمولی، شرت کنندگان دچار افسردگی ماژور به احتمال زیادتر نسبت به افرادی در گذشتند که دچار افسردگی نبودند ولی در گروه مداخله چنین نبود. افزون بر این، شرکت کنندگان مبتلا به افسردگی ماژور در گروه مداخله 24% کمتر از افراد دچار افسردگی ماژور در گروه مراقبت معمولی در گذشتند. به طور قابل توجه، افسردگی مینور با افزایش مفرط مرگ و میر همراه نبود و درمان این افسردگی سبب کاهش احتمال مرگ نشد.

BMJ 2013 Jun5,346 :f2570