1ـ تریاژ عبارت است ازاولویت‌دهی به قربانیان یک سانحه برای دریافت خدمات پزشکی وانتقال براساس احتمال نجات یافتن و فوریت نیاز به دریافت خدمات پزشکی.
2ـ منطق تریاژ درسوانح با تریاژ دروضعیت عادی متفاوت است. درتریاژ دروضعیت عادی، احتمال زنده ماندن بیمار به هر میزان که باشد، خدمات پزشکی با فوریت برای وی انجام می‌گیرد ولی درسوانح به علت محدودیت درمنابع، به ناچار باید با بیماران با اولویت برخورد نمود. درضمن انجام بررسی‌های تشخیصی و آزمایشگاهی پیچیده درزمان بروز سوانح جایگاهی ندارد.
3ـ فعالیت‌هایی که مرتبط با تریاژ انجام می‌گیرد عبارتند از:
ـ یافتن قربانیان
ـ ارزیابی میزان آسیب
ـ تعیین اولویت‌ها
ـ احیای اولیه‌ی بیمار
ـ درمان قطعی بیماران (معمولاً دربیـمارستان)
4ـ تریاژ درمحل حادثه، درفاصله‌ی انتقال و در بدو ورود بیمار به بیمارستان انجام می‌گیرد.
ب) نشانه‌گذاری
1ـ متدهای متفاوتی در تریاژ بیمار ونشاندار کردن آنها مورد استفاده قرارمی‌گیرد.
2ـ استفاده از رنگ‌های مشخص برای گروه‌های بررسی شده، شایع‌ترین روش‌نشاندار کردن بیماران است. دراین روش رنگ مربوطه توسط ماژیک، برچسب‌های رنگی یا کارت‌های رنگی روی بخش قــابل رویتـــی ازبــدن بیــمار نصب می‌شود.
3ـ هر‌رنگ نشانه‌ی یک گروه از بیماران می‌باشد.
این رنگ‌ها عبارتند از:
قرمز: بیماران اورژانسی که نیازمند درمان‌های نجات‌دهنده فوری هستند.
زرد: بیماران نسبتاً پایدار که توجه خاص پزشکی را طلب می‌کنند.
سبز: جراحت‌های جزئی که می‌توانند برای درمان منتظر بمانند.
سیاه: بیمارانی که امیدی به زنده ماندن آنها نیـست و کسانی که مرده‌اند.
ج) فعالیت‌ها
1ـ پس‌از انجام تریاژ اولیه در بدو ورود بیمار به بیمارستان، بیمارانی که برچسب قرمز و زرد دارند مستقیماً به بخش اورژانس یا محل درمان منتقل می‌شوند. بیمارانی که برچسب سبز دارند، وارد یک صف می‌شوند تا به تدریج و درصورت وجود گنجایش به اورژانس منتقل شوند. بیماران با برچسب سیاه مستقیماً به بخش سردخانه منتقل می‌شوند.
2ـ درصورتی‌که بیماران مشکوک به آلودگی مخاطات با موادشیمیایی، بیولوژیک و پرتوی باشند باید پس‌از انجام تریاژ اولیه توسط تیم تریاژ و نبود وضعیت تهدید‌کننده‌ی حیات فوری، برای آلودگی‌زدایی به‌بخش مربوطه منتقل شوند.
3ـ آمار تعداد بیماران با رنگ‌های مختلف باید نگهداری و به‌طور دوره‌یی به مرکز عملیات اضطراری ارائه شود.
بخش‌ها/ اورژانس
1ـ هربخش مسوول تهیه‌ی دستورالعمل‌های اختصاصی خود به‌هنگام فعال‌شدن برنامه‌ی مدیریت‌بحران بیمارستان است.
2ـ برنامه‌های مدیریت‌بحران بخش‌ها پس‌از تهیه به برنامه‌ی مدیریت‌بحران بیمارستــان پیوست می‌شوند.
3ـ هربخش فهرست تماس‌های اضطراری مربوط به‌خود را تهیه وآن را به روز نگه می‌دارد.
4ـ به‌بخش اورژانس به‌علت نقش ویژه‌ی آن درجریان مدیریت‌بحران بیمارستان باید توجه خاص مبذول شود. معمولاً برنامه‌ی مدیریت‌بحران بخش اورژانس با جزئیات بیشتری نگاشته شده و به‌عنوان یک برنامه‌ی مهم به برنامه‌ی مدیریت‌بحران بیمارستان افزوده می‌شود.
درنگارش برنامه‌های مدیریت بحران بخش‌ها معمولاً کم و بیش‌از ساختار برنامه‌ی مدیریت‌بحران بیمارستان استفاده می‌شود ولی به‌طور ساده‌تر در زیر ساختار یک برنامه‌ی مدیریت‌بحران بخش اورژانس به‌عنوان نمونه ذکر می‌شود:
عنوان: برنامه مدیریت‌بحران بخـش...
ـ اهـداف
ـ سیاست
ـ دستورالعمل‌ها
الف ـ هشدار
ب ـ ارتباطات
ج ـ فعال سازی
د ـ مرکــز عملیـات اضطراری/ مرکز کنترل پزشکی
هـ ـ تریاژ
و ـ درمان قربانیان
زـ ردیابی بیماران
ح ـ مدیریت‌پرسنل
ط ـ تخلیه‌ی اورژانس
ی‌ـ خدمات پشتیبانی (داروخانه، رادیولوژی، آزمایشگاه، نقلیــه، تغذیه و...)
ـ توقف برنامه
ـ نگهداری برنامه
5ـ برنامه‌ی مدیریت‌بحران سایر بخش‌های بیمارستان عمدتاً شامل فعالیت‌هایی است که هربخش باید درقبال هر‌سطح از فعال‌شدن برنامه به‌ترتیب اولویت انجام دهد.
پیراپزشکی
الف) بخش‌های پیراپزشکی بیمارستان نیز باید برنامه‌ی مشخصی برای مقابله با سوانح داشته باشند. این برنامه باید فعالیت‌های خاص هر یک از این بخش‌ها را درقبال سطوح مختلف فعال‌شدن برنامه، میزان منابع مورد نیاز و نیز روش‌های جمع‌آوری ویا تهیه‌ی این منابع رامشخص نماید.
ب) این بخش‌ها عبارتنداز:
1ـ آزمایشگاه:
درسوانح خاص (سوانح بیولوژیک و پرتوی) ممکن‌است به‌رعایت نکات ایمنی خاص در انجام آزمایش روی نمونه‌ها نیاز باشد. آزمایشگاه باید بتواند تعداد زیادی ازآزمایش‌های اولیه را درزمان کم انجام دهد و مواد اولیه و کیت‌های لازمه را باید دراختیار داشته باشد. تهیه‌ی خون و فرآورده‌های‌خونی که ممکن‌است یکی از مهمترین نیازهای آزمایشگاه باشد، باید در دستورالعمل‌های مشخصی انجام گیرد و روی تمامی مراحل تهیه، نگهداری و توزیع این خون باید دقت کافی اعمال شود.
2ـ داروخانه:
داروخانه هم درجریان سوانح خاص که نیازمند پادزهرها، آنتی‌بیوتیک‌ها وداروهای ویژه است، باید شیوه‌ی تهیه و فراهم کردن آنها را از پیش تعیین نموده باشد. درکل، نیازهای دارویی بیماران آسیب دیده ازسوانح درساعات اولیه بیشتر داروهای مورد نیاز برای پایدار کردن بیمار و سرم درمانی است. داروخانه باید ذخایر مناسبی از این اقلام ضروری و اولیه داشته باشد. در ضمن در صورت تخلیه‌ی این ذخایر، شیوه‌ی تهیه‌ی فوری آنها از دیگر بیمارستان‌ها و سازمان‌های خارج بیمارستان باید دربرنامه‌مشخص شود.
۳ـ رادیولوژی:
اقدامات تشخیصی و پرتونگاری ممکن است درحجم بالا درجریان سوانح مورد نیاز باشد و بخش رادیولوژی بیمارستان برای توسعه‌ی فعالیت‌های خود باید از برنامه‌ی منسجمی برخوردار باشد. تعداد دستگاه‌های پرتونگاری (رادیولوژی، CT و MRI) باید در تناسب با بزرگی بیمارستان و تعداد بیماران پذیرش شده باشد. مواد اولیه‌ی مورد نیاز برای فعالیت این واحد نیز باید به تعداد مناسب تهیه و انبار شود.
ثبت نظر