تب شدید که توام با سفتی عضلات وکما بود. کلیه اقدامات طبی انجام شده در مورد او بی‌حاصل بود اما به‌طور ناگهانی درجه‌ی هوشیاری او بالا رفت و به هوش آمد و شروع به تکلم کرد، او درمورد بیماری خود صبحت نمود و نحوه‌ی درمان و حتی داروی مورد نیاز را بیان کرد.
چه اتفاقی افتاده بود؟ اثر بیماری بر ذهن او چه بود؟ وچگونه توانست به دانش تشخیص و درمان دست‌یابد؟ دارویی که ادگار برای خود تجویز کرده بود پماد تهیه شده‌‌از مواد خاصی بود که به‌ستون فقرات او مالیده شد و نتیجه‌ی جالب معالجه‌ی او بود. این واقعه درایالات متحده انعکاس یافت. عده‌یی با‌توجه به‌حالت کمای او پیشنهاد کردند که وی را به‌خواب مصنوعی برده و درمان بیماری‌های گوناگون را از او سوال نمایند که با مخالفتش روبرو شد. ماجرای بعدی که درمورد او اتفاق افتاد این بود که دوست او بیمار شد (نوع بیماری و علائم آن ذکر نشده‌است) این بار نیز او روش درمان را به درستی بیان نمود ولی با زبان رومی باستان! این مورد نیز به شفای بیمار انجامید. این ماجرای جالب نظر پزشکان را جلب نمود و انجمن پزشکی آمریکا وارد عمل شد و تحقیقاتی را پیرامون دانش عجیب او شروع کرد. کمیته‌ی تحقیقات طبی متوجه شد که درحالت خواب توانایی خاصی به او دست می‌دهد و به دانش تشخیص و درمان تخصصی دست می‌یابد.
ماجرای سوم او تجویز نسخه‌یی بود که اجزای سازنده‌ی آن درایالات متحده یافت نشده به ناچار با انتشار آگهی درمجلات طبی و روزنامه‌های بین‌المللی موضوع را به اطلاع عموم رساندند. پزشکی از پاریس اطلاع داد که پدرش چنین نسخه‌یی را قبلاً می‌ساخته موارد تجویز شده دقیقاً با موارد ساخته شده همخوانی داشت. ماجرای بعدی او تجویز داروی جدیدی بود که آزمایشگاه سازنده‌اش نامی برای آن انتخاب نکرده بود.
تمامی این موارد درحالی بود که ادگار کیس حتی یک کتاب طبی هم مطالعه نکرده بود، هیئتی از پزشکان انتقال افکار به او را رد کردند. حالا موضوع او مورد توجه مجامع طبی بین‌المللی قرارگرفته بود. به او اجازه داده شد درحضور پزشکان روزی دو بیمار را ویزیت نماید، تشخیص را بیان کند و درمان را نیز ایراد کند ولی نسخه‌یی به بیمار تحویل ندهد.
داروهای تجویز شده ازلحاظ نوع ومقدار دارو و همخوانی با نوع بیماری مورد بررسی پزشکان قرار می‌گرفت و با کمال تعجب درمی‌یافتند که نسخه‌ی تجویز شده از لحاظ نوع ومقدار دارو با بیماری همخوانی دارد.
نکته‌ی جالب این است که ادگار در زمان تجویز دارو به نوعی حالت خلسه مانند فرو می‌رفت و پس از برطرف شدن این حالت او از نوع و مقدار دارو اطلاعی نداشت. خود او بیان می‌کرد که مغزش با افکار افراد مطلع ارتباط برقرار می‌کند و درمان را دریافت می‌نماید. ادگار کیس تا آخر عمر این قابلیت خود را حفظ کرد و در ژانویه سال 1945 میلادی فوت نمود و معمای تشخیص و درمان او برای بیماران مختلف هنوز جواب علمی قابل‌قبولی ندارد.
ثبت نظر