هرسال، روز پزشک، موجب می‌شود تا یک‌بار دیگر به جنب‌و‌جوش بیائیم، از طب و طبابت تعریف کنیم، مراسم سپاس از پزشک برگزار کنیم ولی پس‌از این روز بشنویم که:
«تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد»
و یـا
«ز آستین طبیبان هزارخون بچکد»
شاید علت این امر، روشی است که بعضی پزشکان در‌پیش گرفته‌اند و همین امر سبب شده است تا عامه‌ی مردم این رویه را در‌پیش گیرند و جامعه‌ی پزشکی را با یک نظر بنگرند.
احترام به همکار یکی‌از اصولی است که باید در هر‌جامعه‌ی‌پزشکی ملحوظ‌نظر باشد. این احترام حتی باید در‌مورد نسخه‌ی همکار و یا نظر پزشک دیگر در‌مورد بیماری که توسط بیمار برای پزشک دیگر نقل می‌شود نیز رعایت شود.
یکی‌از ملاحظات حرفه‌ای، تادیه خدمات‌پزشکی رایگان به پزشکان و خانواده‌ی بلافصل آنان است که در حرفه‌ی پزشکی، سنتی دیرینه به‌شمار می‌رود.
از ایران که بگذریم، شایدموضوع احترام به همکار برای نخستین‌بار در کتاب اخلاق پزشکی توماس پرسیوال Thomas Percival به‌سال1803 شرح داده شده است (پزشکی‌امروز شماره‌ی57، سال چهارم1373) ملاحظه‌ی حرفه‌یی در ابتدا به‌عنوان وسیله‌یی برای نشان‌دادن محبت به‌کار می‌رفت و انعکاسی از وابستگی متقابل کادر پزشکی بود که زیر فشار بیماری خود یا خانواده بودند.
رعایت احترام به همکار و در‌نظر‌گرفتن ملاحظات حرفه‌یی موجب تحکیم پیوند میان پزشکان می‌شود و درواقع انجام این کار نشانه‌یی از سالم‌بودن عمل به این حرفه‌ی الوهی و معنوی است.
به‌این‌ترتیب است که هر روز را می‌توان روز پزشک نامید و به امید آن روز:
بیا تا قدر یکدیگر بدانیم
که تا ناگه ز همدیگر نمانیم
ثبت نظر