عفونت ممکن‌است به توانایی شناختی شما که در مقیاسIQ اندازه‌گیری می‌شود، آسیب وارد کند.
این پژوهش بزرگترین بررسی از نوع خود می‌باشد و همبستگی واضحی بین شدت عفونت و اختلال شناختی (impaired Cognition) را نشان‌می‌دهد.
هر‌کسی ممکن‌است دچار عفونت شود. برای مثال عفونت در معده، مجاری ادراری یا پوست. هرچند طی یک بررسی جدید در دانمارک با درمان‌شدن عفونت، آسیب شناختی بیمار به طور حتمی پایان نمی‌یابد. در حقیقت، آثار عفونت ممکن‌است روی توانایی شناختی شما که توسط تست IQ اندازه‌گیری می‌شود، اثر بگذارد.
این پژوهش بین بستری‌شدن به‌خاطر عفونت و اختلال شناختی همبستگی واضحی را نشان‌می‌دهدکه متناظر با کاهش ۱/۷۶، نمره‌ی IQ کمتر از میزان متوسط است. افرادی که ۵بار یا بیشتر به‌خاطر عفونت بستری‌شدند، دارای ضریب هوشی ۹/۴۴ نمره کمتر از متوسط هستند.
بنابراین رابطه‌ی آشکاری بین شدت عفونت و تأثیر آن بر توانایی شناختی وجود دارد که با تقارب زمانی آخرین عفونت و شدت عفونت، افزایش می‌یابد. عفونت مغزی (آنسفالیت‌ها)، بیشترین تأثیر منفی را بر توانایی‌های شناختی دارد، اما انواع دیگری از عفونت‌های شدید هم وجود‌دارند که مستلزم بستری‌شدن بوده و می‌توانند توانایی شناختی بیمار را دچار اختلال کنند. به علاوه، به‌نظر می‌رسد که خود سیستم ایمنی می‌تواند روی مغز تأثیر بگذارد. به اندازه‌ای که توانایی شناختی فرد چندین سال پس‌از بهبودی عفونت، دچار تخریب شود (لوکوآنسفالیت پیشرونده سال‌ها پس از ابتلا به سرخک).
طی این ارزیابی که در کشور دانمارک‌صورت‌گرفت، ۱۹۰.۰۰۰ انسان که بین سال‌های ۱۹۷۴ تا ۱۹۹۴ متولد شده‌اند را تحت‌بررسی قرار‌داد (افرادی‌که IQ آنها بین سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۱۲ ارزیابی شده بود). ۳۵درصد از این افراد قبل از انجام تست IQ، دارای سابقه‌ی بستری بیمارستانی در‌اثر عفونت‌بودند.
بخشی‌از علت افزایش خطر اختلال شناختی پس‌از عفونت، ممکن‌است به‌صورت زیر باشد:
«عفونت می‌تواند مستقیماً روی مغز تأثیر بگذارد، اما از‌طریق التهاب محیطی که به‌طور غیرمستقیم روی مغز و ظرفیت روانی و ذهنی فرد تأثیر دارد نیز مؤثر است. عفونتها قبلاً به افسردگی و اسکیزوفرنی ربط داده شده‌اند و همچنین ثابت شده‌است که روی توانایی شناختی بیمارانی که از جنون رنج می‌برند، تأثیر دارند. پس مشاهده می‌شود که مغز ممکن است تحت‌تأثیر انواع عفونتها قرار‌‌گیرد. بنابراین، انجام بررسی‌های بیشتر در‌مورد مکانیسم‌هایی که عامل زمینه‌ای این ارتباط بین سیستم ایمنی فرد و سلامت روانی او می‌باشد، اهمیت دارد.
محققان امیدوارند که درک بهتر این ارتباط به آنها کمک خواهد کرد تا از تخریب سلامت روانی مردم پیشگیری کرده و درمان های بعدی را بهبود ببخشند.
ارزیابی‌هایی که از قبل روی حیوانات آزمایشگاهی انجام‌شده است نشان‌داد که سیستم ایمنی ممکن‌است روی توانایی‌های شناختی تأثیر بگذارد و بررسی‌های کوچک جدیدتر روی انسان‌ها نیز به همین مسأله اشاره دارند. به‌طور معمول مغز توسط سیستم ایمنی محافظت می‌شود اما در‌اثر عفونت و التهاب، مغز ممکن‌است تحت‌تأثیر قرار‌گرفته و خود سیستم ایمنی عامل تخریب توانایی شناختی باشد، نه فقط خود عفونت. زیرا انواع زیادی از عفونتها با کاهش توانایی‌های شناختی مرتبط هستند. نتایج، حاکی از آن است که پاسخ سیستم ایمنی به عفونتها احتمالاً ممکن‌است روی مغز و در نتیجه روی توانایی شناختی شخص تأثیر بگذارد. این موضوع با بررسی‌های پیشین، که عفونتها با افزایش خطر وقوع اختلالات روانی از‌قبیل افسردگی و اسکیزوفرنی همراه می‌باشند، هماهنگی دارد.
پژوهشگران امیدوارند که نتایج کار آنها مسیر جدیدی در‌مورد درگیری احتمالی سیستم ایمنی در ایجاد اختلالات‌روانی را هموار کند و مشخص شود که آیا همبستگی کشف‌شده با ایجاد اختلالات روانی، همیاری دارد یا خیر؟ و یا برای نمونه آیا ممکن‌است استعداد ژنتیکی فرد به ابتلای عفونتها، موجب کاهش توانایی شناختی وی شود؟ این تحقیق با‌توجه به شرایط اجتماعی و سطح تحصیلات والدین تعدیل شده‌است. هرچند نمی‌توان قطعاً ابراز کرد که عوامل وراثتی و محیطی مرتبط با عفونتها نیز بر‌این ارتباط مؤثر هستند.
ثبت نظر