اوسلتامیویر طول دوره‌ی نشانه‌ها را کاهش داد اما طول دوره‌ی ریزش ویروس یا خطر سرایت انفلونزا به صورت خانگی را خیر. امروزه اوسلتامیویر به نقطه‌ی اتکای اصلی(mainstay) در درمان و پیشگیری از انفلونزا تبـدیل شده است. جهت شناسایی بهتر اثرات آن هنگامی که برای بیـماران در جامعه تجویز می‌شـود، محقــقان یـک بررسی مشاهـده‌گر (observotional study) انجام دادند که نه تنها پاسخ بالینی به درمان، بلکه اثرات دارویی بر طول دوره‌ی ریزش ویروس و خطر سرایت خانگی انفلوانزا را نیز ارزیابی می‌کند. ثبت‌نام شوندگان از بیماران غیر‌بستری در هنگ‌کنگ بوده و آلودگی آنها با ویروس انفلونزا توسط PCR زمان واقعی(real-time RCR) تأیید شد. همگی درخانواده‌هایی زندگی می‌کردند که دو یا بیش از دو عضو داشته و هیچ یک از آنها طی ۱۴روز گذشته بیماری حادی نداشته‌اند. نشانه‌های تنفسی، نشانه‌های کلی و زمان کاهش نشانه‌ها توسط یک سیستم امیتازدهی بررسی شد و موارد ثانویه با PCR مثبت تعیین شدند.
از کل ۵۸۲ بیمار، ۲۳۳ تَن (۳۸درصد) اوسلتامیویر دریافت‌کردند. شروع اوسلتامیویر کمتر یا مساوی ۲۴ساعت پس‌از آغاز نشانه‌ها در‌مقایسه با کسانی‌که هیچ‌گونه درمان ضد‌ویروسی دریافت نکردند با کاهش ۵۶درصدی در زمان توقف تمامی نشانه‌های انفلونزا، کاهش ۴۷درصدی در طول دوره‌ی تب و کاهش ۵۶درصدی در زمان رفع نشانه‌های تنفسی همراه بود(AF, 0.44; 95% CI, 0.33–0.59). طول زمان ریـزش ویــروسی (viral shedding) در هردو‌گـروه مشــابه بود. سـرایت خانگی (household transmission) در ۱۴۲۰ انسان بررسی‌شد، ۱۳۹تَن (۱۰درصد) از کسانی که دچار انفلونزا شده بودند، هیچ ارتباط معناداری را بین درمان اوسلتامیویر و خطر سرایت نشان ندادند.
Ref: Hong kong flu Study June 2015
ثبت نظر