گرچه همچنان بر اعتقاد خود هستم و باور بر‌این هجرت زودهنگام و نابه‌هنگام پدر ندارم اما به‌هرترتیب «پزشکی‌امروز» سال۹۴ را بدون حضور او و همراه با یاد و انرژی او که همچنان سایه‌اش را بر سر ما گسترانیده، به پایان رساند. به یاد دارم اواخر سال۹۱ را، که تا آن زمان فقط فکر و روحم مشغول و درگیر هفته‌نامه‌ی «پزشکی‌امروز» بود و از آن تاریخ به بعد نیز جسمم در‌این‌جا مشغول به‌کار شد و هم‌اینک که به امروز می‌نگرم و به زمانبندی ایام خیره می شوم، آهی می‌کشم از‌این بابت که حکمتی بود تغییر رشته‌ی کاری در حساس‌ترین برهه‌ی زندگی خودم و پیوستنم به «دکتر فرخ سیف‌بهزاد، پزشکی‌امروز و یاران آنها» که امروز ما، اینجا این‌بار را به یاری شما و همراهان خودم در هفته‌نامه، آن‌طوری‌که باید و شایسته است به سرمنزل مقصود برسانیم.
سال۹۴، اولین سالی بود که از ابتدا تا انتها بدون حضور «دکتر فرخ سیف‌بهزاد» به پایان رساندیم، سالی‌که به همراهی یاران خودم در «پزشکی‌امروز» و مهر شما به سرانجام رسید. نمی‌دانم که تلاش ما چه اندازه در جهت رسیدن به انتظار همیشگی از هفته‌نامه موفق بود اما تا همین‌قدر بدانید که در همین راه سختی‌ها و زحمت‌های به‌واقع زیادی کشیده شده و در تلاش هستیم تا با تغییرات قابل توجه و گسترش بحث‌ها و موضوعات پزشکی برای سال آینده، تغییراتی را در هفته‌نامه اعمال نماییم و امید است که در اولین شماره‌ی سال۹۵ با خبرهای خوب در خدمتتان باشیم.
در یکی‌از نوشته‌های پدرم به یاد دارم که در یکی‌از وزارتخانه‌ها، هفته‌نامه در دست با یکی‌از مسئولان هم‌صحبت بود و وی از پدرم پرسید که به کدام نهاد و ارگان وابسته‌اید و پدر در پاسخ او گفت به نهاد مردم و سپس در نوشته‌اش شما را خطاب قرار‌داد و گفت که ما هرچه داریم از شما داریم. هنوز هم همان روند است و ما هرچه داریم از شما داریم.
در انتها به رسم ادب، ابراز می‌دارم سپاس و قدردانی خودم را از پرسنل عزیز هفته‌نامه‌ی «پزشکی‌امروز» که حضور آنها مایه‌ی دلگرمی من می‌باشد، از شرکت‌های محترم آگهی دهنده که حضور آنها موجب ادامه‌ی راه است، از گروه چاپ و صحافی، همکاران اداره‌ی پست که گاه و بی‌گاه هفته‌نامه را به دستتان می‌رسانند، از همکاران پزشک نازنین که با مقاله‌هایشان ما را همراهی می‌نمایند و در آخر یک سپاس ویژه‌تر از پرسنل محترم بیمارستان نمازی شیراز که همکار عزیزمان را به یاری خدا به هفته‌نامه بازگرداندند.
چون لاله به نوروز قدح‌گیر بدست
با لاله رخی اگر تو را فرصت هست
می‌نوش به خرمی که این چرخ کهن
ناگاه تو را چو خاک گرداند پست
«خیام نیشابوری»
ثبت نظر
نظرات
ebi
8 سال و 8 ماه و 5 روز پیش
ارسال پاسخ
okey