شهریورماه همواره برای «پزشکی‌امروز» و همکاران و کارکنان آن ماهی غم‌انگیز و دل‌آزار است، چرا‌که در‌این ماه، دکتر «فرخ‌سیف‌بهزاد» بانی و مؤسس «پزشکی‌امروز» را از‌دست دادیم. تصور نشود که فقط در‌این ماه از‌سال است که دوستان و همکاران به‌یاد دکتر بهزاد می‌افتند، این فقط یک بهانه است وگرنه هرهفته که این هفته‌نامه به‌دست ما می‌رسد، سیمای آرام و مصمم او همراه با خاطرات دل‌نشین را به‌یاد‌می‌آوریم و خوانندگان عزیز نیز با مشاهده نامش به‌عنوان بنیانگذار هفته‌نامه، به یادنوشته‌های پرمغز وی می‌افتند.
دکتر بهزاد، زمانی با اراده‌ای شگفت‌انگیز و قلبی‌عاشق، دست به انتشار این هفته‌نامه زد و هرگز کسی باتوجه به شرایط زمان فکر‌نمی‌کرد که چنین موفقیتی یافته و به‌چنین جایگاهی دست‌یابد.
و اکنون نیز که بین ما نیست باور‌کنید که روانش در عالم ملکوت به‌فکر هفته‌نامه‌اش بوده و مسلماً هرهفته نگران است که آیا به‌موقع چاپ و پخش شده است یا خیر. ولی ما به او می‌گوییم: آسوده باش که فرزند برومندی که به یادگار گذاشتی، با کمک دوستانش کماکان راه دشوارت را ادامه می‌دهند، تاحدی که موجب افتخار و سربلندی روحت باشد.
حالا که صحبت از روح و عالم کائنات شد، اجازه‌دهید تا این نوشته را با چند خط از شعر بلند استاد دکتر طهمورث فروزین، یار دیرین دکتر بهزاد به پایان برم:
از خدا آمـــــده‌ام ســــــوی خدا خواهم رفت
پس چه ترسم که در این ره به کجا خواهم رفت
روح مـــــن قسمـــــتی از ذات خــــــداســت
پس دروغ است که من راه سوا خواهم رفت
سوی معشوق روم با دلی از عشق و امید
کذب محض است که من راه فنا خواهم رفت
ثبت نظر