فعالیت فیزیکی می‌تواند از خطر آسیب‌قلبی در افراد میانسال و مسن کاسته و سطوح آسیب قلبی در افراد چاق را کاهش‌دهد. چاقی با اختلالات ساختاری و عملکردی در قلب و نارسایی قلبی متعاقب آن همراه است. ممکن‌است نارسایی قلبی ناشی از آسیب میوکارد تحت‌بالینی باشد که درآن آسیب میوکارد وجود دارد، اما بیمار دارای نشانه‌ای نیست.
محققان۹۴۲۷ بیمار ۴۵ تا ۶۴ ساله بدون بیماری قلبی عروقی و با شاخص توده‌بدنی بیش از ۱۸/۵ کیلوگرم برمترمربع را بررسی‌کردند. فعالیت فیزیکی از طریق یک‌پرسشنامه اندازه‌گیری‌شد و براساس دستورالعمل‌های فعلی تحت‌عنوان «توصیه‌شده» (حداقل ۷۵دقیقه درهفته بامیزان شدید و یا حداقل ۱۵۰ دقیقه درهفته باترکیبی ازمیزان متوسط تا شدید)، «متوسط» (۱تا ۷۴ دقیقه درهفته با میزان شدید یا ۱تا ۱۴۹ دقیقه باترکیبی ازمیزان متوسط تا شدید) یا «ضعیف» (بدون هیچ‌گونه ورزش متوسط تا شدید) طبقه‌بندی‌گردید. به‌منظور اندازه‌گیری آسیب به قلب، محققان سطوح حساسیت بالا به تروپونینT را ارزیابی‌کردند. سطوح بالای این نشانگر زیست‌شناختی نشانگر آسیب قلبی است و مشخص‌شده که در آینده همراه با نارسایی‌قلبی خواهد بود.
سطوح بالای تروپونینT باحساسیت بالا (High sensitivity troponin) در ۷/۲درصد ازکل جمعیت مورد بررسی مشاهده‌شد. احتمالاً افرادی با سطوح پایین‌تری ازفعالیت فیزیکی، به‌طور قابل‌توجهی دارای سطوح بالایی ازحساسیت بالا به‌تروپونین بودند که‌موجب آسیب بیشتری به قلب می‌شود. به‌طورمثال، شرکت‌کنندگانی که‌سطوح ضعیف تا متوسطی از فعالیت فیزیکی داشتند، به میزان ۳۹ درصد و ۳۴ درصد آسیب بیشتری نسبت به‌‌افرادی داشتند که درسطوح توصیه‌شده فعالیت فیزیکی قرار‌گرفته بودند.
سپس محققان به‌بررسی ارتباط تنگاتنگ فعالیت فیزیکی و چاقی با این نشانگر خونی آسیب‌قلبی پرداختند. پیش از این نشان‌داده‌شده‌بود که چاقی به‌شدت باسطوح بالای حساسیت زیاد به‌تروپونین مرتبط است و ترکیب چاقی و تروپونین بالا با افزایش قابل‌توجه خطر نارسایی‌قلبی درآینده همراه می‌باشد. در ارزیابی‌حاضر، محققان نشان دادند که شرکت‌کنندگان مبتلابه چاقی که در دسته سطوح ضعیف فعالیت بودند، بالاترین احتمال برای سطوح بالای تروپونین با حساسیت زیاد را داشتند. شرکت‌کنندگان مبتلابه چاقی که سطوح پیشنهادی فعالیت‌فیزیکی را انجام‌دادند، ارتباط ضعیف‌تری با سطوح بالای تروپونین باحساسیت زیاد را داشتند و پس‌از تطبیق با عوامل سنتی خطر قلبی، این ارتباط دیگر از‌نظر آماری قابل‌توجه نبود. این نتایج بیان‌می‌دارند که ممکن‌است فعالیت فیزیکی موجب کاهش ارتباط چاقی با آسیب‌قلبی شود. این محققان همچنین یک تعامل قابل‌توجه بین فعالیت فیزیکی و چاقی در سطوح بالای حساسیت زیاد به‌تروپونینی را دریافتند که بیان می‌دارد ممکن‌است ارتباط محافظتی فعالیت فیزیکی و آسیب قلبی در میان افراد مبتلا به چاقی(گروهی باخطر بالاتر برای نارسایی قلبی درآینده)، قوی‌تر باشد.
ممکن است مشارکت حفاظتی فعالیت فیزیکی دربرابر آسیب میوکارد تحت بالینی به‌معنی کاهش خطر نارسایی قلبی، خصوصاً میان گروه افراد مبتلابه اضافه وزن باخطر بالا باشد. «ممکن‌است بهبود فعالیت فیزیکی روش بسیار مهمی برای کاهش‌خطر ابتلابه نارسایی‌قلبی درمیان گروه‌هایی باخطر بالا همانند گروه‌های مبتلا به‌چاقی باشد».
Ref: JACC :Heart Failure , August 2017
مطالب مرتبط
ثبت نظر