بیمارانی‌که به انسداد عروق‌قلبی (کرونر)(CAD) مبتلا نیستند، همانند مبتلایان به انسداد عروق کرونر(OCAD) درمعرض خطر آنژین قلبی یا درد قرار‌دارند. خطر بروز آنژین ثانویه پس‌از حمله‌ی قلبی در بیماران خیلی بالا است، حتی وقتی‌که به انسداد عروق کرونر مبتلا نیستند.
بیماران فاقد انسداد CAD در ۱۲ماه اول پس‌از حمله‌ی‌قلبی، به‌همان اندازه‌ی بیماران مبتلا به انسداد CAD درمعرض دردهای آنژین صدری بوده و در‌یک‌سال اول پس‌از حمله‌ی‌قلبی، به‌اندازه‌ی بیماران مبتلا به بیماری انسداد عروق کرونر درمعرض بستری مجدد در بیمارستان قرار‌دارند.
آنژین در‌واقع حالتی است که به‌صورت بالقوه قابل ترمیم است و به‌این‌ترتیب هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی از بیمار و نشانه‌های بیمار بهبود پیدا‌می‌کنند. با‌توجه به‌اینکه از هر‌چهار بیمارCAD، یک بیمار (بدون انسداد CAD) در اولین سال پس‌از حمله‌ی قلبی اولیه بروز آنژین را گزارش می‌کند، توصیه می‌شودکه به‌منظور بهبود نتایج درمان، نشانه‌های آنژین حتماً به‌صورت تهاجمی و شدید درمان‌شوند (Aggressive Medical Therapy). زیرا این درمان‌ها منجر به بهبود کیفیت زندگی شده و مانع از بستری مجدد این بیماران در بیمارستان می‌شود.
Ref: European Heart Journal Sept.2015
ثبت نظر