داروی تضعیف‌کننده‌ی سیستم ایمنی سیکلوسپورین، باعث بهبود پیامدهای بالینی (Clinical Outcomes) در‌مقایسه با دارونما در بیماران دریافت‌کننده‌ی مداخله‌ی درمانی عروق کرونر (PCI) برای شکل شدیدتر حمله‌ی قلبی که به‌عنوان انفارکتوس‌میوکارد با بالا‌رفتن قطعه‌یSTEMI)ST) شناخته می‌شود، نگردید.
نتایج آزمایش‌های به‌دست‌آمده که در کنگره‌ی ESC سال2015 ارائه‌شد و در NEJM به‌چاپ رسیده، نشان‌داد که دارو (که قبل‌از PCI تجویز شده‌است)، هیچ تأثیری بر ترکیبی از تمام علل مرگ، بستری‌شدن در بیمارستان، بدتر‌شدن نارسایی قلبی و یا بازسـازی بطن‌چپ ناقص (Adverse L.V.Remodeling) درطی یک‌سال ندارد.
شواهد تجربی قابل‌توجهی وجود دارد که سیکلوسپورین می‌تواند اندازه‌ی انفارکت را کاهش‌داده و عملکرد قلب را بهبود بخشد و پیش‌از این، آزمایش‌های صورت‌گرفته نشان‌‌داده که سیکلوسپورین اندازه‌ی انفارکت را در بیماران STEMI کاهش‌می‌دهد.
طی این آزمایش، بیماران با STEMI قدامی تحتPCI در ۱۲ساعت از شروع شناسه با انسداد کامل(Complete Oclusion) شریان کرونر درگیر، به‌صورت تصادفی۲/۴میلی‌گرم/کیلوگرم تزریق داخل وریدی بولوس سیکلوسپورین (تعداد = ۳۹۵بیمار) و یا تطبیق دارونما (تعداد = ۳۹۶ بیمار) قبل‌از باز نمودن مجدد عروق‌کرونر (Recanalization) را دریافت‌کردند.
نتیجه‌ی اولیه برابر با ۶۹درصد در‌گروه سیکلوسپورین در‌مقابل ۵۸/۱درصد در‌گروه شاهد بود (نسبت شانس: ۱/۰۴؛P=0.77) و سیکلوسپورین نیز به‌جز بهبود نتیجه‌ی اولیه، بروز حوادث دیگر از‌جمله انفارکتوس راجعه، آنژین ناپایدار یا سکته‌ی مغزی را کاهش‌نداد.
محیـط زندگی واقعی (STEMI (Real-life Setting قدامی، کاملاً متفاوت از مدل‌های حیوانی است و علاوه‌بر‌این درمان بیماران از چند لحاظ نسبت به بررسی‌های قبلی تغییر‌کرده‌است.هدف قرار‌دادن آسیب خون‌رسانی مجدد (Reperfusion) به‌منظور کاهش حجم انفارکتوس، چالش عمده‌ای برای متخصصان قلب انجام دهنده‌ی PCI است که مسئولیت درمان بیماران STEMI را که خطر بیماری‌های قلب‌و‌عروق آنها بیش‌از‌حد بالا می‌باشد،برعهده دارند.
ثبت نظر