کلرامبوسیل با دوز بالا در بیماران مبتلا به افتالمی‌سمپاتیک در شیکاگو و بوئنوس آیرس مورد بررسی قرار‌گرفته است. در 16مورد بیـماران درمـان شده هیچگونه بـدخیمی سیستـمیک در کار نبـوده و فـقط یک مـورد مبتـلا به سارکوم کاپـوزی ملتحمه گردید.
بیماران برای مدت میانگین ۱۴/۵هفته ( از ۱۲تا۱۹هفته) درمان و پیگیری میانگین۹۸/۵ ماه ( از ۴۸تا ۴۴۸ ماه) انجام شد.
کلرامبوسیل سبب کنترل التهاب در تمام بیماران گردید، 13نفر از آنها (۸۱/۳%) دید ۲۰/۴۰ و یا بهتر در چشم مبتلا داشتند. پس‌از خاتمه‌ی درمان سیستمیک 4بیمار، بیماری‌شان برگشت پیداکرد، ۸۳ ماه (میانگین۱۳۱ماه). درمان موضعی فقط ۷۵% از این عود را درمان نمود که آن هم شامل کاهش خفیف التهاب در اتاق قدامی بود. درمان با دوز بالای کلرامبوسیل کوتاه‌مدت سبب رجعت بیماری پس‌از قطع درمان می‌شود. باید مزایا و خطرات کلرامبوسیل به‌دقت بررسی گردد.
عوارض درمان:
به‌طور مشخص خطر بروز بدخیمی بسیار نگران کننده‌است و البته امکان وقوع آن نادر است. ایجاد نوتروپنی شدید و ترومبوسیتوپنی نیز نگران کننده بوده و متاسفانه نادر هم نیست. به‌علاوه کلرامبوسیل عوارض عقیمی در‌بر‌دارد و بهتر است با بیماران جوان حتماً صحبت شود. دارو به‌خوبی تحمل‌شـده و نشانه‌هایی مثل سرگیجـه و تهوع بسیار‌کم است.
همانطوری که می‌دانیم افتالمی‌سمپاتیک مانند اشکال اوتیت با تشخیص زودرس و درمان تهاجمی، نتایج خوبی در‌بر‌دارد و این بسیار ناراحت کننده‌است که بیماری مشاهده شود که پس‌از ماه‌ها و یا سال‌ها درمان موضعی کماکان نابینا باشد. با مشاوره با یک پزشک‌متخصص به نتایج بهتری دست‌خواهد یافت.
Eye net-June2014
برچسب ها
مطالب مرتبط
ثبت نظر