VEGF یا Vascular Endothelial growth Factor یک میتوژن اختصاصی اندوتلیال است که بیشتر در حالت Homodyne دیده می‌شود و نقش بسیار مهمی در پاتوژنز بیماری‌های عروقی مختلف در چشم دارد.
تغییرات آسیب‌شناسی شامل نئوواسکولاریزاسیون، خونروی، میکروآنوریسم و نشت عروقی شبکیه است که درAMD (دژنرسانس ماکولای بالغان)،RVO (انسداد ورید شبکیه) و رتینوپاتی دیابتی پرولیفراتیو و غیر‌پرولیفراتیو و ادم‌ماکولای دیابتیک (DME) به‌صورت زنجیره‌ای سبب بالا‌رفتن سطح VEGF در داخل چشم می‌گردد.
در مدل‌های حیوانی افزایش سطحVEGF سبب رتینوپاتی دیابتیک می‌شود که سبب ادم ماکولا و نئوواسکولاریزاسیون بستر عمقی کاپیلاری رتین می‌شود. در مدل‌های حیوانی نئوواسکولاریزاسیون داخل چشمی و خنثی‌سازی VEGFسبب فروکش کران نئوواسکولاریزاسیون می‌شود.
(Ranibizumab (Genentech, Lucentis یک ترکیب مونوکلونال انسانی از آنتی‌ژن آنتی‌بادی است که برای مهار فعالیت VEGF به‌کار می‌رود.
تجویز داخل ویتره آن در بیمارانAMD و یا بیماری‌های واسکولار RVO یا DME سبب ترمیم سریع دید و کاهش از دست رفتن دید و ترمیم ادم ماکولا می‌شود. تزریق داخل ویتره آن همچنین سبب کاهش میزان ریتنوپاتی دیابتیک شده و در بیشتر بیماران از شدتDME آنها می‌کاهد. این ترکیب در آمریکا و سایر کشورهای دنیا در درمان AMD نئوواسکولار و ادم ماکولای بعداز RVO وDME مصرف می‌شود. فارماکوکینتیک Ranibizumab بعداز تزریق داخل ویتره در بیمارانAMD در ۲مرحله، یکی جذب داخل ویتره و دیگری جذب در گردش‌خون سیستمیک می‌باشد. نیمه‌عمر دارو در ویتره حدود ۹روز بوده و پس‌از این‌مدت از چشم به آرامی خارج می‌شود. نیمه‌عمر سیستمیک آن حدود ۲ساعت است.
تقریباً نیمه‌عمر آن پس‌از یک تزریق نیم میلی ۷/۱۹ روز می‌باشد و نسبت سیستمیک آن به ویتره حدود یک در نود هزار است. هنوز فارماکوکینتیک سیستمیک VEGF در RVO و DME مشخص نشده است.
Ref:
American Academy of Ophtalmology ،Nov. 2014
ثبت نظر