طبقهبندی علمی
سلسله: شاخه: راسته: رده: تیره: جنس: نوع: |
گیاهی ماگنولیوفیت ماگنولیوپسید رانونکولال Ranunculales آلاله آکتهآActaea A.racemosa |
نام علمی:
Actaea racemosa (Nutt)L.
Actaea monogyna Walt
نامهای مترادف:
Cimicifuga racemosa Nutt.
Cimicifuga serpentaria Parsch
نامهای فرانسه:
Cimicaire
acté a grappe
نامهای انگلیسی:
black cohosh
black snakeroot
bugbane
bugwort
rattlewort
rattleweed
richweed
squaroot
sort slangerod
در کتب طب سنتی از این گیاه با نام عربـی قاتلالبــق نــامبرده شده است(١).
بخش مورد استفاده: ریشه (وریزوم)
مشخصات
کوهوشسیاه، گیاهی علفی و پایا است که بلندای آن،گاه به دو متر میرسد و سپس در زمستان به طور کامل میمیرد. گیاهی است صاف و بدون پرز که از ریزوم زیرزمینی آن، برگهای بزرگ و مرکبی ایجاد میشود که به بلندای ٥٢تا٠٦ سانتیمتر میرسد (٢و٣). برگها متناوب، سبزتیره و دارای دندانههای نوکتیز هستند. برگهای قاعده به درازای١متر میرسند و پهن بوده و به صورت مجموعههای سه برگچهای میباشند و برگچهی انتهایی، بزرگترین آنها است. گلها در اواخر بهار و اوایل تابستان روی یک ساقهی بلند به طول٥٧تا ٠٥٢سانتیمتر ظاهر میشوند و خوشه هایی تولید میکنند که به در ازای٠٥ سانتیمتر میرسد. گلها، گلبرگ و کاسبرگ ندارند و از خوشههای محکمی شامل٥٥ تا ٠١١پرچم سفید به طول ٥تا٠١ میلیمتر تشکیل شدهاند که مادگی سفید رنگی را در بر میگیرند. رنگ گلها سفید مایل به کرم است و دارای شیرینی مشخص و بوی بدی هستند که موجب جذب مگس، زنبور و پشه میشود(٢). میوه به صورت فولیکول خشک به طول ٥ تا٠١میلیمتر با یک برچه و چند تخم است.
این گیاه، ریزومی چهارگوش، محکم، متمایل به سیاه تولید میکند که مصرف دارویی دارد.
کوهوش سیاه از گیاهان بومی کانادا و ایالاتمتحدهیآمریکا است، در شرق آمریکایشمالی از جنوبیترین نقطهی جنوب انتاریوتا مرکز جرجیا و در غرب از میسوری تا آرکانزاس در انواع آب و هوای جنگلی میروید و غالبا در ابتدای جنگلها و باغها دیده میشود.
کوهوشسیاه در خاک تقریبا سنگین میروید و به رطوبت وابسته است. خوشهی گلهای سفید آن در اواسط تابستان روی ساقههای سیاه مایل به ارغوانی و بوی نامطبوع آن سبب شده است تا این گیاه را بــــلای جان حـــشرات « «bugbane بنامند. تخمهای خشک این گیاه چندین هفته در باغچه میمانند. در واریته atraopurpurea، برگها به رنگ بورگوندی بوده و به باغ جلـوهای خاص میدهند.
تاریخچه
کوهوش سیاه نخستینبار توسط سرخ پوستان آمریکا برای کمک به زایمان و تسکین درد زایمان و نیز به عنوان پادزهر مارگزیدگی مورد استفاده قرارگرفته است. گیاهان گونههای آکتهآ Actaea از نظر ردهبندی از زمـان کارل لیــنه Carl Linnaeus باعث سردرگمی گیاهشناسان بودند. لینه در طبقهبندی گیاهان از ویژگیهای ریختشناسیک گلآذین و تخمگیاهان استفاده مینمود و به این جهت گیاهان این گونهها را در جنس آکتهآ قرار داده بود. این گزینش بعدها توسطThomas Nuttall بازبینی شد و گونههای این جنس را Cimicifuga نامیدند. طبقهبندی رنوتال تنها براساس فولیکولهای خشک تولید شده توسط کوهوش سیاه انجام شده است که خاص گونههای سیمی سیفوگا است(٤). اما اطلاعات اخیر حاصل از آنالیز ریختشناسیک و فیلوژنی ژنها ثابت کرد کوهوش سیاه با گونههای جنس آکتهآ بیش از گونه های سیمی سیفوگا نزدیکی و قرابت دارد. این امر سبب بازبینی مجدد گیاه و قرار دادن آن در دسته پیشنهادی لینه شد(٤).کوهوش آبی با نام علمیCaulophyllum thalicroides، به رغم اسم مشترکی که دارد، گیاهی از جنس دیگر است و با کوهوش سیاه ارتباطی ندارد.
این گیاه آنتیاسپاسمودیک است و ضمن افزایش خون منطقهی لگن، کرامپهای این منطقه را از بین میبرد. این گیاه برای قاعدگیهای دردناک همراه کرامپ و هر نوع حالت آماسی منطقهی لگن که با اسپاسم، تنش و فشار یا ترشح از رحم همراه باشد توصیه شده است. از این گیاه در درمان درد عصبی، سردرد، درد التهاب مفصل (آرتریتی) و آماس استفاده میشود.
در فارماکوپهی گیاهی انگلیس موارد اختصاصی استفاده از سیمی سیفوگا به صورت روماتیسم عضلانی و آرتریت روماتوئید ذکر شده است. سایر مــوارد استفادهی ذکـر شـده عبارتنــد از روماتیـسم، دردهـای عضــلات بیــن دندهای، سیاتیـک، سیاهسرفه، کُره، وزوزگـوش، قاعدگـی دردنـاک و قولنـج رحـم(٥).
مواد موثر
بهعلت بروز بعضی آثار فیزیولوژیایی عصارههای کوهوش سیاه، در ابتدا تصور میشد این عصاره ها حاوی ترکیبات استروژنی هستند(٣). اما نتایج پژوهش اخیر حاکی از آن است که این آثار فیزیولوژیایی ممکن است ناشی از آن دسته از ترکیبات کوهوش سیاه باشد که با گیرندههای سروتونین پیوند شده و آنها را فعال میکنند(٦) و نیز یک مشتق سروتونین با قدرت گرایش و پیوستن زیاد به گیرندههای سروتونیـن موسوم به انامگامتیــلســروتونــیــن Nw-methylserotonin در کوهوش سیاه شناسایی شده است(٧).
مانند بسیاری از گیاهان، کوهوش سیاه دارای ترکیبات آلی بسیاری است که دارای فعالیت بیولوژیک هستند(٨). ثابت شده است ملکولهای مرکب زیستشناسیک مانند گلیکوزیدهای تریترپنی (مثل سیکلوآرتانها Cycloartanes) با بلوک کردن استئوکلاستوژنز در آزمایشگاه و مدلهای حیوانی از دست رفتن استخوان (پوکیاستخوان) ناشی از سایتوکین را کاهش میدهند(٩).
طی چند کارآزمایی بالینی ثابت شدهاست که کوهوشسیاه در کنترل نشانههای یائسگی مانند گرگرفتگی موثراست. همچنین حدس زده میشود که این گیاه، از طریق تاثیر برگیرندهی استروژنb که به تازگی شناسایی شده دارای تاثیری سودمند بر استئوپوروز (پوکی استخوان) است. تاثیر سودمند توام آن برمتابولیسم کبد و لیپیدها سبب کاهش ایجـاد هیپرتانسیــون (بالا رفتـن فــشار خـون) و تصلـب سرخ رگها میگـردد.
مواد موثر کلیـدی این گیــاه عبارتنـد از (٠١):
• گلیکوزیدهای تریترپنی (حاوی یک حلقه سیکلوپروپان) شامل آستئین acetein، سیمی سیفوگوزیدورا سموزید
• ایزوفلاونها از جمله فورمونونتین formononetin
• اسیدهای آروماتیک از جمله اسید ایزوفرولیک، اسید سالیسیلیک همچنین در این گیاه تانن، رزین (سیمیسیفوژین cimicifugin)، رانونکولین ranunculin، اسیدهای چرب، نشاسته و قند وجود دارد.
نتایج بررسیهای داروشناسیک
ـ افسردگی
• مهار آنزیمهای MAO و آلدئید دزیدروژناز
ـ گیرندههای استروژن
• گیرندهی استروژنی جـدیـد ER آلفا
نتایج بررسیهای بالینی
• استفاده از کوهوشسیاه در نشانههای یائسگی
• استفاده از ترکیب علف چای و کوهوش سیاه
• کاهش نشانههای یائسگی و مقایسه با استروژن
• کاهش تعریق، بیخوابی و گرگرفتگی
• کاهش نشانههای یائسگی، افسردگی و اضطراب
ثبت نظر