آکوپونکتور، مشاوره و افسردگی

پژوهشگران این دانشگاه اظهار داشته‌اند اگر چه بسیاری ازبیماران مبتلا به افسردگی مایل به استفاده از درمان‌های غیر دارویی بودند ولی درمورد استفاده از مشاوره یا آکوپونکتور دردرمان افسردگی در محیط مراقبت اولیه، مدارک پشتیبان اندکی وجود دارد.
 برای این بررسی، پژوهشگران یک کارآزمایی غیر انتخابی شاهددار شامل 755بیمار دچار افسردگی متوسط تاشدید ترتیب دادند که از 27نقطه در شمال انگلیس از مؤسسات مراقبت اولیه فراخوانده شده بودند.
این بیماران به‌صورت غیرانتخابی در یکی از سه گروه درمانی زیر قرارگرفتند:
• 302بیمار در 12هفته جلسه هفتگی آکوپونکتور و مراقبت معمولی.
• 302بیمار در 12جلسه هفتگی مشاوره و مراقبت معمولی.
• 151بیمار فقط از مراقبت معمولی استفاده کردند.
بعد‌از 3ماه درمان، از بیماران خواسته شد «پرسشنامه‌ی سلامت بیمار» (PHQ-9) را پرکنند که در‌مورد جزئیات افکار یا عواطف مربــوط به افسردگــی در طــول این دوره بود.
نتایج این بررسی نشان داد که در مقایسه با مراقبت معمولی تنها، در بیمارانی که از مراقبت معمول و آکوپونکتور یا مشاوره استفاده کرده بودند، کاهش قابل‌توجه متوسط امتیاز افسردگی دیده‌می‌شد. اما ازنظر امتیاز افسردگی میان گروه آکوپونکتور و مشاوره، اختلاف قابل توجهی وجود نداشت. وقتی بیماران 9 و 12ماه بعد از درمان، پرسشنامه‌ی سلامت بیمار را پر کردند، به علت بهبودی در امتیاز در گروه تیمار معمولی تنها، پژوهشگران اظهار داشتند که دیگر گروه آکوپونکتور و مشاوره به طور قابل توجــه بهتـــر از مراقبــت معمولی نبودند.
مشخص شده‌است که آکوپونکتور، نقش عمده و مشاوره نقش عمده درمان غیر دارویی برای افرادی دارد که پس از مشاوره با پزشک خانواده افسردگی را تجربه کرده‌اند. به‌عنوان گزینه‌ی درمانی باید از آکوپونکتور و مشاوره برای افراد دچار افسردگی و به‌ویژه افرادی استفاده کرد که درجستجوی گزینه‌های درمانی غیردارویی هستند.
پژوهشگران معتقدند با وجودی که این یافته‌ها هیجان بر‌انگیزند ولی با این بررسی به درستی نمی‌توان مشخص کرد کدام منظر از آکوپونکتور و مشاوره بیشتر برای مبتلا به افسردگی سودمند است.