کاهش اضطراب و TM

اضطراب صفتی اندازه‌یی است که نشان‌می‌دهد شخص معمولاً چقدر مضطرب است درمقابل حالت اضطراب state anxiety که به‌معنای میزان اضطراب ‌بودن درزمان حال است. از متاآنالیز به‌عنوان وسیله‌ی عینی در گرفتن نتیجه از پژوهش‌های انجام شده دریک حوزه‌ی خاص استفاده می‌شود.
دراین آنالیز از 16 کارآزمایی غیر انتخابی شاهددار استفاده شد که درپژوهش طبی، طلای استاندارد به‌شمار می‌رود و شامل 1295 نفر از طبقات، گروه‌های سنی و موقعیت‌های متفاوت زندگی است. TM با گروه‌های مختلف شاهد ازجمله درمان معمولی، روان‌درمانی فردی و گروهی و تکنیک‌های مختلف بسط (تن‌آرامی) مورد مقایسه قرارگرفته است. نتایج بررسی‌ درگروه‌های پراسترس مانند کهنه‌سربازان مبتلا به PTSD و زندانیان، کاهش قابل توجه اضطراب را بعد‌از انجام TM نشان داد، حال‌آنکه نتایج بررسی گروه‌هائی که به‌طور متوسط دچار اضطراب بودند مثل بالغان طبیعی و دانشجویان دارای تغییرات اندکی بود.
دریک جدول مشاهده می‌شد نتایج بررسی درافرادی که میزان اضطراب‌شان در سدک 90 بود(بیش از 90٪ باقی جمعیت بزرگسال) کاهش فاحش اضطراب تاسدک 57 با انجام TM دیده شد. این مقدار فقط اندکی بالاتر از متوسط میزان اضطراب بود که درسدک 50 دیده می‌شد. گروه‌های بررسی که درسدک 60 تمرین TM را آغاز کرده بودند که اندکی بیش‌ازحد متوسط بود. کاهش بیشتری نشان می‌دادند که درحد سدک 48 بود و اندکی زیرحد متوسط بود.
آنچه ازاین بررسی مستفاد می‌شود آن است که اگر شخص مضطراب نبوده وتمرین TM را شروع نماید، انجام TM زیاد سبب کاهش اضطراب نخواهد شد. گروه‌هایی که دچار اضطراب به مقدار زیاد هستند با استفاده از TM تسکین قابل توجه خواهند یافت ومیزان کاهش اضطراب درچند هفته‌ی نخست تمرین سریع‌ بروز می‌‌کند. همچنین مشخص شده است که انجام TM سبب بهبودی قابل‌توجه در سایر زمینه‌هایی می‌شود که در اثر اضطراب بدتر می‌شوند مانند فشارخون، بی‌خوابی، کرختی عاطفی، مشکلات خانوادگی، وضعیت کاری و سوء استفاده از مواد و الکل.
درگروه شاهد که از درمان معمولی استفاده کرده بودند کاهش فاحش اضطراب دیده نشد. درواقع گروه شاهدی که بیش‌ازحد دچار اضطراب بودند با گذشت زمان دچار اضطراب بیشتر شدند.
درمورد سایر رویکردهای کاهش اضطراب باید گفت که استفاده از شل کردن تدریجی ماهیچه درکاهش اضطراب مؤثر است ولی این روش دارای منافع جنبی TM ازجمله افزایش سلامت کلی ذهن و افزایش نرخ بازیافت فیزیولوژی هدر رفته به علت عامل استرس نیست.
نکته‌ی مهم در زمینه‌ی این بررسی آن است که به خلاف اعتقاد عده‌یی که برای TM، تأثیر دارونما قائلند باید گفت از آنجا که اضطراب معیاری است که توسط خود فرد گزارش می‌شود، لذا با انجام TM و رفع اضطراب نمی‌توان گفت که برنامه‌ی تمرین TM یا سایر برنامه‌های درمانی ازاین دست دارای تأثیر دارونما است. دارونما تأثیر عظیمی دارد. درصورتی که به فردی یک قرص قند داده شود و به او گفته شود این قرص از اضطراب خواهد کاست، احتمالاً نتیجه‌ همین خواهد بود ولی مدت تأثیر بسیار کم خواهد بود. اما نشان داده شده‌است که تأثیر TM طولانی است و دارای منافع عینی می‌باشد. به‌عنوان مثال دریک بررسی تازه نشان داده شد که انجام TM ازمیزان بروز حمله‌های قلب، استروک و مرگ طبی دریک دوره‌ی‌10‌ساله ‌می‌کاهد. بنابراین تأثیر TM واقعی است و فقط به‌علت تأثیر دارونما نیست.
طی دو متا‌آنالیز دیگر درمورد TM مشخص شده است استفاده از این روش در کاهش صفت اضطراب بسیار موثر و مؤثرتر از سایر تکنیک‌های مراقبه و بسط ازجمله مراقبه دل آگاهی می‌باشد.