دانشمندان روانشناسی بالینی پی‌برده‌اند که نرمش و فعالیت‌های تن‌آرامی(بسطrelaxation) سبب تغییر طریقه‌ی درک افراد از جهان‌شده و ادراک افراد را به‌گونه‌یی دچار اختلال می‌کند که دیگر محیط اطراف خود را تهدیدکننده نمی‌یابند و به‌طریق منفی فکر نمی‌کنند. برای افراد دچار نابسامانی خلق و اضطراب، استفاده ازاین فعالیت‌ها پیشرفت مهمی محسوب می‌شود.
برای انجام این پژوهش ازچهره‌ی انسان با نقاط نورانی استفاده شد. پژوهشگران دریافتند افرادی‌که دچار اضطراب اجتماعی هستند این اشکال را به گونه‌یی می‌بینند که گویی تصویر به سمت‌شان می‌نگرد.
مقصود از این بررسی آن بود که مشخص‌شود آیا پس‌از انجام نرمش جسمی یا پس‌از انجام تکنیک بسط که مشابه تمرین‌های تنفس در یوگا است (و بسط پیشرونده‌ی عضلانی نامیده می‌شود)، میزان درک تهدیدکنندگی محیط کمتر می‌شود. مشخص‌شد افرادی‌که روی تردمیل به‌مدت10دقیقه راه می‌رفتند یا جاگنیگ Jogging می‌کردند در نگاه‌کردن به‌آن اشکال، کمتر فکر می‌کردند آن شکل به ایشان نگاه می‌کند. وقتی افراد مورد‌بررسی از بسط پیشرونده‌ی عضلات استفاده می‌نمودند نیز وضع به‌همین‌ترتیب بود.
این امر از آن جهت اهمیت دارد که افراد مضطرب بیشتر روی مسایل تهدید‌کننده‌ی محیط تمرکز دارند. درواقع، بعضی پژوهشگران فکر می‌کنند که این طریقه در واقع نشان می‌دهد چگونه این نابسامانی‌ها تداوم می‌یابند. افراد مضطرب روی مسایل موجد اضطراب تمرکز می‌کنند و به‌این‌ترتیب به‌صورت چرخه‌ی دائمی دچار اضطراب بیشتر می‌شوند.
نتیجه‌ی این بررسی یک پیشرفت مهم محسوب می‌شود زیرا به توجیه علت توفیق نرمش و تکنیک‌های تن‌آرامی در درمان نابسامانی‌های خلق و اضطراب درگذشته کمک می‌کند.
PLoS One, 2014 Jul 22
ثبت نظر